บทละครโทรทัศน์ ลิขิตรัก The Crown Princess ตอนที่ 5 หน้า 3

เจ้าชายอลันคว้าข้อมือของแพน แล้วก็ลากออกไปที่ลานแทรมโพลีน แพนเดินตามไปเพราะแรงเหวี่ยง ลากอย่างแรง ดอมกับสาวเซ็กซี่รีบเดินตามไปทันที

ภายในแทรมโพลีนปาร์ตี้ ลิงกวาดสายตาไปรอบๆ ไม่เห็นวี่แววของเจ้าชาย แล้วก็ไม่เห็นแพนด้วย ..

“แพนหายไปไหน ?”

ทันใดนั้นเจ้าชายอลันก็ลากแพนออกมาแล้วก็เหวี่ยงแพนมาที่กลางลาน คนในงาน งุนงง แหวกทางให้ ลิงหันไปเห็นพอดี “อ้าววววววว เอ้ย หมวดแพน”

เจ้าชายอลันยื่นหน้ามาท้าทายแพน “เธอกับเรามาแข่งกัน ถ้าอยากจะสะกดรอยตามเราต่อ เธอต้องเอาชนะเราให้ได้ ถ้าเธอทำไม่ได้ อย่ามาให้เราเห็นหน้าอีก !!” เจ้าชายอลันหันไปทางดอม ... พยักหน้าให้เริ่ม ดอมรีบหันไปสั่งให้คนเคลียร์ลาน ลิงรีบเดินมาหาแพน แพนเหลือบไปเห็น รีบส่งสัญญาณให้อยู่เฉยๆ ลิงหยุดและรีบก้มหน้า ทำตัวแนบเนียนไปกับคนอื่น ๆ แต่ในใจโคตรเป็นห่วง

ที่สนามถูกเคลียร์ คนเดินออกเกือบหมด เจ้าชายอลันเตรียมแข่ง เจ้าชายอลันนึกได้ หันมาพูดย้ำกับแพน

“การแข่งขันครั้งนี้จะไม่มีการต่ออะไรให้ทั้งนั้น ถึงแม้เธอจะเป็นผู้หญิง แต่เราถือว่าเธอจะมาดูแลเรา เธอต้องเก่งกว่าเราเท่านั้น” เจ้าชายอลันยิ้มกวน แพนหนักใจ...เอาไงดีวะ จะแพ้หรือชนะดี แพนวอร์มๆเล็กน้อย

ภายในแทรมโพลีนปาร์ตี้ ดีเจเปิดเพลงคึกคัก เสียงกรี๊ดดังลั่นสนาม เจ้าชายอลันและแพนอยู่ที่จุดเริ่มต้น ... เสียงสัญญาณเริ่มการแข่งขันดังขึ้น ปรี๊ดดดดดดดดด เจ้าชายอลันและแพนวิ่ง กระโดด ตีลังกา แข่งกันไปด้วยความตื่นเต้น เสียงเชียร์ดังลั่นสนาม เจ้าชายอลันแอบแกล้งกระโดดแรงๆ ทำให้แพนล้มกลิ้ง เจ้าชายอลันได้จังหวะวิ่งนำไป ลิงลุ้น แพนลุกแล้วใช้ทักษะการทรงตัวอันดีเยี่ยม กระโดดและวิ่งไล่จนทันเจ้าชายอลัน เจ้าชายอลันหันมามองนิดๆ แพนพุ่งเข้ามาอย่างแรง นำและต้องชนะแน่ๆ คนดูเชียร์อย่างดัง ลิงลุ้น เจ้าชายอลันแค้นใจ เพิ่มความเร็วแพ้ไม่ได้ แพนปรายตา..และเห็นว่าตัวเองต้องชนะแน่ๆ แพนมองไปรอบๆ ทุกคนมองมาที่เจ้าชายอลัน และเจ้าชายอลันมุ่งมั่นอย่างมาก

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง แพนตัดสินใจแกล้งทำเป็นลื่น...และสไลด์ล้มลง ฟึ่บบบบบ

เจ้าชายอลันพุ่งเข้าเส้นชัยพร้อมกับเสียงกรี๊ดดดดดของคนทั้งสนาม กรี๊ดดดดดด เจ้าชายอลันกระโดดตัวลอย “เยส !!!!!” ลิงยืนอึ้ง รู้ว่าแพนแกล้งแพ้ แพนค่อยๆลุกขึ้น...หน้าตาหนักใจมาก “ซวยแน่” เจ้าชายอลันเดินมาหา พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ข่มทันที

“กลับไปบอกคนที่ส่งเธอมา บอกเค้าด้วยว่าเราโตแล้ว ไม่ใช่เด็ก ๆ ไม่ต้องส่งคนมาดูแล หรือถ้าจะส่งใครมาช่วยหาคนที่เก่งกว่าเธอ ถ้าจะส่งมาแค่นี้ อย่าส่งมาเลย อายเค้าเปล่าๆ” เจ้าชายอลันยิ้มกวนแล้วก็เดินไป อย่างไม่ใส่ใจ แพนปรายตามองนิดๆ เจ้าชายอลันเดินมากลางวง..เสียงสาวๆร้องกรี๊ดกร๊าดรับ มีคนเข้ามาสอพลอมากมาย แพนหันมามองแล้วก็เซ็ง ...  ลิงเดินมาสมทบ “แกล้งล้มทำไม?” ลิงรู้ทัน แพนลำบากใจที่จะตอบ