บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 11 หน้า 4
“ครับ...คุณผู้หญิง”
“นายจู๋”
“ครับคุณผู้หญิง”
“วันนี้พูดคำอื่นนอกจาก ครับ คุณผู้หญิง ไม่เป็นรึไง”
“ครับ คุณผู้หญิง”
“กวนประสาททั้งนายทั้งลูกน้อง”
“นายหัวสั่งไม่ให้จู๋พูดมากครับ ไม่งั้นนายหัวจะตัดเงินเดือนจู๋”
“แล้วสมมุติจะติดต่อใครต่อใครทำยังไงล่ะ”
“คุณผู้หญิงจะติดต่อใครล่ะครับ”
“เปล๊า..สมมุติ เฉยๆนะ ติดต่อคนไกลๆ อย่างทางกรุงเทพน่ะ”
“อ๋อ...ก็ต้องโทรเลขหรือโทรศัพท์ทางไกลบนฝั่งสิครับ อูย...จู๋พูดเยอะเกินไปแล้วครับ”
“แล้วคนที่นี่ขึ้นฝั่งกันบ่อยไหม” จู๋หุบปากแน่น “เผื่อบางที ฉันจะฝากซื้อของใช้บางอย่างนะ”
“คุณผู้หญิงจะซื้ออะไรครับ”
“ของใช้ผู้หญิงๆนะ”
“เรือจากที่นี่มีไปฝั่งทุกอาทิตย์ละครับ คุณผู้หญิงโชคดีนะครับพรุ่งนี้เช้ามืด เรือจะออกไปซื้อข้าวสารพอดี..น้ำมันก็
ใกล้หมดแล้วครับ.. เอ..จู๋พูดมากไปรึเปล่า...คุณผู้หญิงอย่าบอกนายหัวนะครับ ว่ารู้มาจากจู๋เดี๋ยวนายหัวเล่นงาน
จู๋ตายเลย”
“ฮือ. ไม่บอกหรอกน่า..ไม่ต้องกลัว”
ภรพเดินวนไปเวียนมาหลายรอบ วันวิสากางมุ้ง เหน็บมุ้ง แล้วถอยออกมานั่งสงบ ภรพแกล้งเดินผ่าน เกาตูดไปมา
วันวิสาเมินหน้าหนี “วันนี้ไม่ค่อยมียุง นายนอนในมุ้งคนเดียวเถอะ ฉันนอนข้างนอกได้”
“ใครอนุญาตให้ออกความเห็น”
“ฉันแค่อยากให้นายนอนสบายๆ ไม่ต้องอุดอู้เบียดกะใคร”
“ฉันชอบนอนที่แคบๆเบียดๆ” วันวิสาแอบขมุบขมิบ ปากด่า ภรพตวาดทั้งที่หันหลัง“มีปัญหาอะไร”
“ไม่มี”
ภรพ เดินไปไขลานแผ่นเสียงหลังจากวางแผ่นลงจาน “มานี่...”
“จะให้ทำอะไร” เพลงรักของสองคนดังขึ้น
“เต้นรำ”
“ฉันปวดขา”