บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 12 หน้า 4
เช้าวันต่อมา คนงานรีบวิ่งมาที่เรือ ซึ่งภรพและภาษิตคอยอยู่แล้ว
ภรพดุ“มัวทำอะไรอยู่วะ”
“ผมไม่คิดว่านายหัวจะกลับเกาะเช้าขนาดนี้ครับ”
“งานต้องทำมีตั้งเยอะ จะให้มัวลอยไปลอยมาได้ยังไงวะ” ภรพและภาษิตลงเรือ
คนงานรีบปลดเชือกคล้องเรือ กระโจนตามลงเรือ
ที่บ้านจิตวรบรรจง บันลือคุยกับอาเฮ้ง
บันลือไม่พอใจ “อั๊วก็คิดอยู่เหมือนกัน คนอย่างไอ้เซียะมันโลภมาก ได้สิบจะเอาร้อย ได้ร้อยจะเอาหมื่น”
“อีไม่ฉลาด ที่ต้มไนเตรทใส่รังนกส่งไปให้ลูกค้า”
“ตบตาใครๆไม่สำเร็จ แล้วยังมาโยนความผิดให้คนอื่นอีก คนยังงี้ อั๊วนับถือไม่ลงหรอกเจ็ก”
“ต่อหน้าคนอื่น อีว่าอีนับถือองค์กวนอู ค้าขายอย่างซื่อสัตย์ แต่ลับหลัง..อย่าให้อั๊วพูดเลยเจ็บปวดหัวใจเปล่าๆ อีคงมั่นใจ ว่าอีเป็นขาใหญ่ธุรกิจรังนก แต่อั๊วว่าอีทำยังงี้มันจะบรรลัยเสื่อมเสียทั้งวงการมากกว่า”
“แต่ประมูลสัมปทานครั้งหน้า มันคงถูกตัดสิทธิ์นะอาเฮ้ง”
“ลื้ออย่าประมาทไป..อาเซียะอีมีอิทธิพลมาก อั๊วได้ยินมาว่าอีกำลังวิ่งเต้นจะใต้โต๊ะผู้ใหญ่หลายคน อีวางแผนจะผูกขาดสัมปทานรังนกคนเดียว”
“ไอ้ชั่ว”
“อั๊วเห็นก็มีแต่ลื้อคนเดียวนี่แหละอาบันลือ ที่จะกำจัดคนเจ้าเล่ห์อย่างอาเซียะได้”
จู๋วิ่งหน้าเริ่ดออกมาที่ชายหาด เรือเข้าจอด และภรพหอบถุงกระดาษขึ้นจากเรือ
จู๋ต้องการรีบส่งข่าววันวิสา “นายหัว นายหัว” จู๋หอบ
“เป็นอะไรไอ้จู๋”
“คุณผู้หญิง ครับ..คุณผู้หญิง”
ภาษิตเรียก “มาช่วยกันขนของเลย พวกโน้นเอาไปโรงครัว ของใช้ในโกดังแยกไว้ก่อนอย่าให้ปนกัน”
จู๋หันมาอีกที ภรพก็เดินลิ่วๆไปไกลแล้ว “นายหัว”
“ถ้าอั๊วทายไม่ผิด แม่นี่ก่อปัญหาอีกตามเคย”
“ม่ายช่าย”
“เดี๋ยวอั๊วจัดการเอง”
ภรพเดินลิ่วๆไป คนงานโยนกระสอบของลงมาจากเรือ...จู๋แทบโดนของทับตาย