บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 17 หน้า 5
“คนอย่างอั๊วไม่ยอมจนตรอกง่ายๆหรอก” เฮ้งลุกออกไปทันที
“อ้าว ลื้อไปง่ายๆ ยังงี้แล้วใครจะจ่ายค่าอาหาร”
“ก็ต้องเป็นเราเหมือนเดิมแหละป๊า อีเคยจ่ายที่ไหนล่ะ”
“อั๊วคิดผิดแท้ๆที่หลงเชื่ออี เพราะลื้อคนเดียวมันไม่เอาไหน”
“อ้าว ป๊ามาว่าอั๊วได้ไง”
สองพ่อลูกทะเลาะกันเองโยนกันไปโยนกันมา
ที่โต๊ะอาหารบ้านจิตวรบรรจง
บดินเอ่ยขึ้น “ความจริง ถ้าเถ้าแก่เซียะอีแย่งเกาะเจ็ดเกาะแปดเราไปจริงๆ อีก็ทำได้จริงไหมป๊า แต่อีไม่ทำ ต้องนับถือน้ำใจอีเหมือนกันนะ”
“เลิกพูดถึงคนอื่นซะที ลื้อนะเตรียมตัวทำงานให้เต็มกำลังแทนป๊าได้แล้ว อย่ามัวลอยไปลอยมา ป๊าแก่ลงทุกวัน
อีกหน่อยลื้อต้องเป็นหลักให้ครอบครัว”
“ครับป๊า เอาเหล้าจีนมาเปิดฉลองกันหน่อยดีไหมม้า”
“ใจคอลื้อจะฉลองเข้าไปลงเหรอ บ้านนี้มีกันอยู่สี่คนนะ ไม่ใช่แค่สาม” วรินลุกออกไปเงียบๆ
บันลือและบดินพลอยเงียบงันไปด้วย
ค่ำนั้นที่บ้านเช่าภรพ กับข้าวง่ายๆถูกวางไว้รอ เห็นได้ชัดว่านานพอควรแล้ว วันวิสาฟุบหน้าหลับอยู่มุมหนึ่ง ถัดออกไป เสียงเคาะเหล็กบอกเวลาจากแขกยาม ดังแว่วมา ทำให้วันวิสาสะดุ้งตื่น วันวิสาพบว่าภรพไม่ได้กลับมา
ภรพทอดทิ้งเธอไว้อย่างไม่ใยดี
เช้าวันต่อมา ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ
ภรพเอ่ยขึ้น “ป๊า...บ้านเรากับบ้านเถ้าแก่บันลือ ผิดใจกันเรื่องค้าขาย อย่างเดียวจริงๆเหรอ”
สุพรรษากับไพศาลสบตากันแว่บหนึ่ง “ลื้อจะรู้ไปทำไม”
“ก็...ก็...ไม่มีอะไร ผมว่าถ้ามันเรื่องแค่นั้น เราก็น่าจะลืมๆมันไปได้แล้วมั้ง ป๊าก็เห็น..ประมูลสัมปทานเมื่อวาน
เถ้าแก่บันลือเขาไม่ได้คิดมาแตะต้องเกาะหลักของเราเลย ถ้าเขาคิดจะช่วงชิงเขาต้องฉวยโอกาสนี้แล้ว”
สุพรรษาเปรย “ก็เพื่อนกัน รู้ไส้รู้พุงกันอยู่”
ไพศาลตัดบทภรรยา “พูดมากน่า”
ภรพอยากรู้ “ยังไงเหรอครับม้า”
ไพศาลไม่อยากเล่าเรื่องในอดีต “ลื้ออย่ารู้เลยน่า เรื่องไม่เป็นเรื่อง ไม่เห็นจะต้องจดจำ”
โชคทวีเข้ามาขัดจังหวะพอดี “เจ็กครับ เกิดเรื่องแล้ว เถ้าแก่เฮ้งเรียกทุกบริษัทรวมตัวกันคัดค้านผลการประมูลเมื่อวานครับ”