บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 4 หน้า 2
5 มีนาคม 2558 ( 16:46 )
844.6K
วันวิสากระสับกระส่ายจนต้องผุดลุกขึ้นนั่ง เงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวข้างนอก หาเรื่องขยับออกมาหน้ากระต๊อบ
“นายหดจนสั้น...นาย..ดึกๆ ฝนอาจจะตกนะ....นายจะเข้ามานอนข้างในกระต๊อบก็ได้นะ”
ภรพนิ่งเหมือนหลับสนิทไปแล้ว วันวิสาขยับกลับเข้ากระต๊อบ ภรพค่อยๆลืมตาขึ้น...มองสร้อยเปลือกหอยที่อยู่ ในข้อมืออมยิ้ม การทำตามสิ่งที่ฮอร์โมนเรียกร้องอยู่ตอนนี้ไม่ยากแต่ความรู้สึกอยากถนอมวันวิสาไว้...เป็นฝ่ายชนะ
วันวิสานอนอมยิ้มมองสร้อยเปลือกหอยในข้อมือด้วยความรู้สึกฉ่ำจิต นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอรู้สึกเช่นนี้ ต่อเพศตรงข้าม วันวิสาค่อยๆหลับตาลง อบอุ่นใจ และเชื่อมั่น
เช้าวันใหม่ วันวิสาแคะขี้ตามุดมุ้งออกมาจากกระต๊อบ แต่ไม่เห็นภรพ ข้างกองไฟมีอาหารวางเอาไว้ มันเผา มะพร้าว ปลากุ้งเผา วันวิสาวักน้ำจืดในถังขึ้นล้างหน้า
ภรพเดินกลับมาจากแนวป่า พร้อมผลไม้สุก “หลับสบายละสิคุณ”
“นายจะว่าฉันนอนกินบ้านกินเมืองก็ว่ามาเหอะ”
ภรพโยนมะม่วงสุกให้ลูกหนึ่ง “ผมจะไม่สบายมากกว่า ถ้าคุณกินไม่ได้นอนไม่หลับ” ภรพกัดมะม่วงถลกเปลือกกิน อย่างเอร็ดอร่อย
“ฉันเกรงใจนาย ต้องลุกขึ้นมาหาของกินเผื่อฉัน ทั้งที่มันควรเป็นหน้าที่ของฉันด้วย พรุ่งนี้ถ้าฉันตื่นสายอีกปลุกฉันด้วยนะ”
“คงไม่มีพรุ่งนี้หรอก”
“นายพูดอะไรของนาย”
“วันนี้ยังไงเราก็ต้องออกไปจากเกาะนี่ให้ได้...กินเข้า..กินให้อิ่มๆจะได้มีแรง” ภรพเดินไปที่กองไม้แห้งที่เก็บมาเพื่อต่อแพ “ถ้าแพนี่เสร็จได้ก่อนเที่ยงก็จะดี เพราะตกบ่ายคลื่นลมมันจะแรง เราสู้มันไม่ไหวหรอก”
“นายอยากออกไปจากที่นี่เร็วๆ เพราะนายคงรำคาญฉันเต็มแก่แล้วละมั่ง”
ภรพนิ่งไปชั่วครู่เก็บอารมณ์ส่วนตัวมิดชิด “ทุกคนมีภาระหน้าที่ต้องทำทั้งนั้น ผมอยากให้คุณได้กลับไปเจอหน้าพ่อแม่ ได้มีโอกาสแสดงความกตัญญูต่อท่าน ในฐานะลูกที่ดีต่างหาก” ภรพเดินไป วันวิสามองตาม
ภรพผูกแพไม้แห้งอย่างแน่นหนาด้วยเถาวัลย์ “นายแน่ใจนะว่ามันจะไม่เหมือนคราวที่แล้ว”
“สยองรึไง...น้ำทะเลที่นี่รสชาติดีออก ไม่ค่อยเค็มเท่าไหร่”
“นายก็กินไปคนเดียวละกัน”
“เอาเถอะน่า..อดีตเป็นบทเรียนที่มีค่าต่อปัจจุบันเสมอ...แพใหม่นี่พาคุณกลับบ้านได้แน่...รับรอง”
“ถ้าเรากลับขึ้นแผ่นดินใหญ่ได้ ฉันจะเลี้ยงข้าวผัดปูนาย”