บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 4 หน้า 3
5 มีนาคม 2558 ( 16:46 )
844.6K
“ยินดีรับเลี้ยง แต่บอกไว้ก่อนเลยนะ ผมกินจุ”
“ฉันจะให้นายกินจนท้องแตกเชียวละ”
แพไม้ที่ผูกเสร็จแล้ว ถูกลากถูกดันมุ่งหน้าเอาไปลงน้ำ วันวิสาหมดแรง ต้องพักหอบโยน ภรพยังตั้งหน้าลากแพอยู่
วันวิสาเงยหน้าขึ้นจะเข้ามาดันแพต่อ แต่ต้องชะงักมองอย่าง เหมือนไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฝาดไป
“นาย...ดูโน่น...” ภรพ มองตามมือวันวิสาที่ชี้ไป เรือประมงเล็กลำหนึ่งแล่นมุ่งหน้าตรงเข้ามาที่เกาะ “ฉันไม่ได้ตาฝาดไปคนเดียวใช่ไหม นายเห็นอย่างเดียวกับฉันใช่ไหม”
ภรพยิ้มออก วันวิสาดีใจสุดๆ กระโดดโลดเต้นจนลืมตัวเข้ามาเกาะภรพแน่น “เรารอดแล้ว เรารอดแล้ว”
วันวิสาวิ่งออกไปที่ชายน้ำ กระโดดโบกมือให้คนบนเรือเห็น “ช่วยด้วยค่า...ช่วยด้วย... นายช่วยกันโบกมือสิ เขาจะได้เห็นเรา”
ภรพโบกมือ เรือลำนั้นแล่นเข้าใกล้มาเรื่อยๆเห็นคนบนเรือลิบๆ 3-4 คน แต่งชุดดำๆเดินมาที่หัวเรือ ภรพเอามือป้องแดด เพ่งมองฝ่าแดดออกไปและเริ่มเฉลียวใจ วันวิสายังร่าเริง กระโดดโลดเต้นโบกมือหยอย ๆ แดดสะท้อนโลหะบางอย่างที่อยู่ในมือคนในเรือ “คุณ...คุณ...เจ๊”
วันวิสายังไม่ยอมหยุด ภรพออกวิ่งไปคว้าแขนวันวิสา “เจ๊”
“อะไรของนาย....ช่วยกันโบกมือสิ. เขาจะได้เห็นเรา”
“ไม่ใช่แล้วเจ๊....วิ่ง”
“วิ่งไปไหน เรือเขามารับเราแล้ว”
“บอกให้วิ่งก็วิ่งสิ” ภรพฉุดดึง แต่วันวิสาขืนตัวไว้ คนบนเรือกราดยิงมาชุดแรก กระสุนสาดลงพื้นตรงหน้า วันวิสาช็อกตาค้าง
“วิ่ง” ภรพฉุดวันวิสาให้ออกวิ่ง กระสุนชุดที่สองแหวกอากาศมา ไล่หลังภรพ และวันวิสา
“กรี๊ด.....ด...”
ภรพฉุดพาวันวิสาวิ่งตับแล่บเข้ามาถึงแนวป่า
“พวกมันเป็นใคร”
“ไม่รู้”
“แล้วทำไมมันต้องยิงเราด้วย”
“ไม่รู้”
“มันอาจจะนึกว่าเราเป็นผู้ร้าย”
“มันน่ะแหละผู้ ร้าย ไม่ใช่เรา”