บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 14 หน้า 2
ภรพสั่ง “เข้าไปดู เผื่อช่วยเหลืออะไรเขาได้”
คนขับเรือเบี่ยงหัวเรือไปหาเรือลำนั้น ภาษิตตะโกนถาม “เรือเป็นพรือพี่ชาย”
จังหวะที่เรือเทียบเข้าไปใกล้ ผู้ร้ายที่ซ่อนตัวอยู่มิดชิดในเรือลำนั้น ก็โผล่พรวดออกมา ระดมยิงใส่เรือภรพ
ภรพไม่ทันตั้งตัว...ร่างผงะที่หัวไหล่ แขน ตามแรงกระสุน ภรพหงายหลังตกน้ำ
ภรพตกลงใต้น้ำ เลือดแดงฉาน ความเงียบซึมซับเข้าด้วยเพลงรักของคนสองคนที่ดูเหมือนดังแว่วมาจากที่ไกลๆ
ภรพกำลังต่อสู้กับความตาย ย้อนคิดถึงเหตุการณ์รักหวานชื่นของเขากับวันวิสา
ที่ห้องของวันวิสา หญิงสาวกระสับกระส่าย ฝันเห็นตอนที่เธอกับภรพ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายด้วยกันและตอนที่ภรพท่าทางจะไม่รอด
“อาวัน...อาวัน” เสียงวรินเรียก
วันวิสาลืมตาตื่นขึ้น..งง.. “ม้า..”
“ลื้อฝันร้ายรึไง” วันวิสาเอื้อมมือไปกอดกุมมือวรินเอาไว้เหมือนต้องการที่พึ่ง วรินปลอบ “มันก็แค่ฝันร้าย”
วันวิสาน้ำตาไหล “ใช่ม้า...มันก็แค่ฝันร้าย.. หนูจะต้องลืมมันให้ได้”
วรินลูบหัววันวิสา ปลอบใจ
โกดังที่กรุงเทพ ประตูโกดังถูกเปิดออก...ลังบรรจุรังนกของดีที่ภรพส่งมาทีหลังถูกเรียงไว้ ไพศาลและโชคทวี
ก้าวเข้ามาในโกดัง
โชคทวีงง “หมายความว่ายังไงครับเจ็ก ไหนว่าของไม่มาตามนัด”
ไพศาลตัดบท “มาช้าดีกว่าไม่มา”
“แต่ยังไงก็ต้องส่งข่าวบอกกันสิครับ ไม่อย่างนั้นปั่นป่วนกันไปหมด”
“ไม่มีปัญหาหรอกอาโชค.. ทุกอย่างปรับได้ตามสถานการณ์..ลื้อไม่เคยได้ยินเรื่องต้นอ้อลู่ลมรึไง ของพวกนี้
ต้องส่งลงเรือให้เสร็จวันนี้”
“ครับเจ็ก”
มงคลเข้ามา “นายครับ...ภาษิตโทรมาจากตรัง บอกมีเรื่องสำคัญมากต้องเรียนนาย อีกชั่วโมงจะโทรกลับมาใหม่ครับ”
“เรื่องสำคัญจริงทำไมไม่บอกมาเลยวะเสียเวลาเปล่าๆ” โชคทวีบ่น
ไพศาลกังวล
ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ โทรศัพท์ดังขึ้น โชคทวีขยับตัวจะเข้าไปรับสาย แต่ไพศาลยกมือห้ามไว้ และเดินไปรับสายเอง แถมโบกมือไล่ ให้ทั้งโชคทวีและมงคลออกไป “ว่าไง.. ภาษิต”