บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 8 หน้า 4
“ผมก็มีเรื่องต้องรบกวนป๊ากับม้าเหมือนกันครับ..ป๊าวันวิสาเขาอยากให้ป๊าไปพบ เขาคงอยากคุยเรื่องสู่ขอ ถ้าป๊ากับม้าเป็นเถ้าแก่เอง ผมว่าก็ไม่ต้องใช้แม่สื่อก็ได้..”
“ไม่มีแม่สื่อ แล้วอั๊วก็จะไม่ไปเป็นเถ้าแก่ให้ลื้อด้วย”
“ป๊าอย่ามาล้อผมเล่นเลย” ทุกคนนิ่งเครียด “ป๊าไม่ไปเป็นเถ้าแก่ให้ผม ผมก็เป็นเถ้าแก่ให้ตัวเองก็ได้”
“จะไม่มีงานแต่งงาน ระหว่างลื้อกับลูกหลานคนนามสกุล จิตวรบรรจงเกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด”
ภรพอึ้ง
ที่บ้านจิตวรบรรจง วันวิสาไม่ยอม “ป๊าไม่มีเหตุผล”
“ลื้ออย่ามาเสียงดังใส่อั๊วนะ”
“ถ้าหนูจะแต่งงาน หนูจะแต่งกับคนที่หนูรักคนเดียว”
“ไอ้ความรักบ้าบอของลื้อมันเป็นเรื่องไร้สาระ ลืมมันไปซะ”
“ป๊าพูดยังงี้ได้ยังไง ป๊าไม่มีหัวใจ”
“อาวัน ลื้อหยุดเถียงได้แล้ว นี่ป๊าของลื้อนะ” วรินปราม
“เรื่องอะไรหนูก็เชื่อฟังป๊าทั้งนั้น แต่เรื่องนี้ หนูคงทำตามคำสั่งป๊าไม่ได้หรอก”
“ลื้อมันโง่ ไม่มีสมอง”
“ความรักของหนูมันเกิดขึ้นที่นี่...ที่หัวใจ ป๊าไม่มีทางห้ามหนูได้หรอก”
บันลืออึ้ง
ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ ภรพยืนยัน “ถ้าผมจะแต่งงาน ผมจะแต่งกับวันวิสาคนเดียว”
“ลื้อกำลังหน้ามืดตามัว รู้จักกันแค่ไม่กี่วัน ลื้อก็เหมาว่ามันเป็นความรัก...โง่เง่าสิ้นดี”
“ป๊าดูถูกความรักได้ยังไง”
“ลื้อมันอ่อนหัดเกินไปยังรู้จักโลกนี้ไม่พอ”
“แล้วทำไมป๊าไม่ลดอคติในใจป๊าลงบ้าง”
“ศักดิ์ศรีมันแลกกับความรักบ้าบออะไรของลื้อไม่ได้หรอก...อั๊วขอสั่งเป็นคำสุดท้าย ถ้าลื้อยังคิดว่าลื้อเป็นลูกอั๊วอยู่ เลิกฝันลมๆแล้งๆ ไอ้คนบ้านโน้นกับบ้านเรามันเป็นได้แค่ศัตรูคู่แค้นกันเท่ากัน”
ไพศาลปึงปังออกไป ทุกคนได้แต่ตัวแข็งเงียบงัน
ที่ห้องวันวิสา วันวิสาร้องให้ไม่เลิก “ม้า.....ม้าช่วยพูดให้ป๊าเข้าใจได้ไหม”
“ลื้อพูดยังกะไม่รู้จักนิสัยป๊าลื้อ”