บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 2 หน้า 5
“อั๊วไม่น่าปล่อยให้มันไปคนเดียวเลย ลื้อโทรศัพท์กลับไปที่ตรังอีกที บอกคนทางโน้นให้โทรกลับมาทุกชั่วโมง หรือได้ข่าวอะไร ก็ให้โทรกลับมาทันที”
“ครับ เจ๊ก” โชคทวีขยับไปโทรศัพท์
“นายจะให้ผมตามลงไปดูคุณภรพเลยไหมล่ะครับ” มงคลถาม
“ไม่ใช่ ตอนนี้”
มงคลออกจากห้องทำงานมาจ๋อยสนิท
พราวตารีบสอบถาม “มีข่าวอะไรคืบหน้าบ้าง มงคล”
“ยังเลยครับคุณพราว”
พรรษากังวล “ลูกหนอลูก...ทำไมถึงทำให้ใครต่อใครเขาเป็นห่วงขนาดนี้”
พราวตาปลอบมารดา “ม้าอย่าเพิ่งคิดแต่ด้านร้ายๆสิ ภรพอาจจะบังเอิญไปเจอเพื่อนเก่า ก็เลยพากันไปสนุกที่ไหนตามประสาก็ได้”
มงคลเสริม “นั่นสิครับ ซ้อ อย่าเพิ่งห่วงไปเลย”
“จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง หมู่นี้มีแต่เรื่องไม่ดี”
“ม้า...คนดีน่ะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ย่อมคุ้มครองเสมอ ม้าสอนอั๊วเอง ม้าอย่าลืมสิ”
ในป่า ภรพโยนไม้ท่อนยาวมารวมกองกัน วันวิสายืนมองเฉย
“เอ้า...ยืนเฉยอยู่นั่นละ ลากไปสิคุณ”
“ก็มันหนักนี่ ฟืนธรรมดานายทำไมไม่เลือกท่อนเล็กๆสั้นๆก็พอ”
“ใครบอกไม้นี่จะเอาไปทำฟืน”
“อ้าว แล้วเอาไปทำอะไร”
“สร้างกระต๊อบ”
“ไม่นะ...นายอย่าบอกนะว่าเราจะต้องปักหลักอยู่ที่นี่ไปอีกนาน”
“ใครจะไปรู้ อาจจะเดือน สองเดือน หรือเป็นปีก็ได้”
“ฉันไม่มีวันทนอยู่กับนายเด็ดขาด”
“คิดเหรอว่าคุณ เป็นฝ่ายต้องทนฝ่ายเดียว พูดมากเสียเวลา...ขนไป” วันวิสายังหน้างอไม่ยอมขยับ “คืนนี้จะนอนตากลมตากน้ำค้างอีกก็ตามใจนะ”
วันวิสาขยับเข้ามา ลากไม้ออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจ