บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 13 หน้า 5
ที่บ้านจิตวรบรรจง บดินรินน้ำชาเติมให้อาเฮ้ง
“ขอบใจ ๆ ...ลูกชายลื้อนี่โหงวเฮ้งดี มีแววเป็นผู้นำคนหมู่มากนะอาบันลือ”
“อีกหน่อยอีก็ต้องบริหารงานทุกอย่างต่อจากอั๊วน่ะแหละอาเฮ้ง วิชาความรู้มีเท่าไรก็ต้องถ่ายทอดให้อีหมด”
วรินยกขนมเปี๊ยะของหวานกินกับน้ำชาออกมาต้อนรับแขก
เฮ้งบ่น “นับวันยิ่งทำมาค้าขายยากคนชั่ว ๆ มันเข้ามาเบียดบังที่คนดี ๆ อย่างพวกเราจนแทบจะไม่มีที่ยืนกันอยู่แล้ว”
บันลือหันไปสั่งวริน “ลื้อไปดูข้าวด้วย วันนี้อาเฮ้งอีจะกินข้าวกลางวันกับเรา” วรินออกไป
เฮ้งชวนคุยต่อ “อั๊วได้ยินมาว่า งวดนี้รังนกของจิตวรบรรจงคุณภาพดีเยี่ยม”
“อั๊วกับป๊าก็ยังไม่ได้เห็นของเหมือนกันเจ็ก ของน่าจะมาถึงพรุ่งนี้”
“ลื้อได้ข่าวมาจากไหนล่ะอาเฮ้ง”
“โชคลาภยังงี้เขาลื้อกันทั่วภาคใต้แล้วอาบันลือ...แต่เฮงๆ ยังงี้ลื้อต้องระวังตัวให้มากๆ นา”
“เจ๊กไปได้ยินอะไรมา”
“อั๊วพูดไปก็เหมือนให้ร้ายคน”
“พูดมาเหอะอาเฮ้ง เราคนเห็นใจกันมานาน”
“อั๊วได้ยินมาว่า อาเซียะมันกำลังคิดทำอะไรบางอย่าง มันว่าในเมื่อมันเจ๊งแล้ว คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะเจริญเลย...ยังไงก็ต้องเจ๊งไปกับมัน”
“ไอ้เซียะ” บันลือฉุนโกรธ
วรินยืนแอบฟังอยู่หลังประตูห้อง
รถบรรทุกลังรังนกของภรพ แล่นมาตามถนนที่มืดสนิท ทิ้งระยะห่างพอควร เห็นรถยนต์อีกคัน แล่นตามมา
ในรถยนต์...ภรพนั่งมากับภาษิต “นี่มันที่ไหนแล้วภาษิต”
“กำลังจะเข้าเขตชุมพรแล้วครับ คุณภรพแน่ใจเหรอครับว่ามันจะลงมือ”
“ไม่มีใครตอบได้หรอก ศัตรูอยู่ในที่มืด ถ้าโชคยังพอเข้าข้างเราบ้าง คืนนี้คงทำให้มันโผล่หัวออกมาที่สว่างซะที”
รถบรรทุกข้างหน้าตีออกขวา เพื่อแซงรถบรรทุกอีกคันซึ่งแล่นช้ามาก
“ไอ้คันข้างหน้ามันทำไมแล่นช้านัก”
รถภรพแล่นเข้าใกล้และแซงขึ้นได้อย่างง่ายดาย ภาษิตจังหวะแซงขึ้นจึงเห็น “รถเสี่ยบันลือครับ ผมจำได้”
ภรพเหลียวมองตามจนแซงมาไกล