บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 4 หน้า 3
โจจอดรถรออยู่ที่หน้าตึก วนิษาไหว้สวัสดีหม่อมจัน แล้วขึ้นรถ
โจขับรถออกมา “ไปไหนต่อครับ”
“ไปบ้านพักคนชรา”
“เยี่ยมคุณพ่อคุณแม่เหรอครับ”
วนิษาอึ้งไปครู่หนึ่ง “หน้าฉันเหมือนคนที่เอาพ่อแม่ไปไว้ที่นั่นเหรอ”
โจมองหน้าวนิษา วนิษามองตอบ ทั้งสองสบตากับอึดใจหนึ่ง “ไม่เหมือนครับ”
“ฉันจะไปทำบุญ”
“อ๋อ”
“เดี๋ยวต่อๆไปคุณก็รู้เองแหละว่าชีวิตฉันก็มีอยู่แค่นี้ เยี่ยมหม่อม คุมบ่อน แล้วก็ทำบุญ”
“ทำบุญก็ดีนะครับ จิตใจจะได้ผ่องแผ้ว”
“ฉันเป็นคนมีกรรม ต้องทำบุญเยอะๆ หวังว่าซักวันกรรมเก่าที่ติดตัวมาจะหายไป”
“คุณเป็นคนหน้าตาดี ความรู้ดี ฐานะดี ถ้าคนอย่างคุณยังบอกตัวเองว่ามีกรรมเก่าติดตัว คนอีกครึ่งประเทศก็คงมีกรรมติดตัวกันจนหลังแอ่นเลยล่ะครับ”
“เราทุกคนมีกรรม มันติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด มันทำให้บางคนดวงดี บางคนดวงไม่ดี ... นายเชื่อเรื่องดวงมั้ย”
“ไม่เชื่อครับ ผมเชื่อว่าเรากำหนดชีวิตเราเอง”
“ไม่แปลกหรอกก็นายไม่ใช่คนดวงไม่ดีอย่างฉันนี่ นายไม่เข้าใจหรอก”
“ใครจะรู้ ...อย่าลืมสิครับว่าผมยังจำตัวเองไม่ได้เลย”
“โชคดีแล้วล่ะ ... คนความจำดีเป็นคนโชคร้ายรู้ไหม “
“เรื่องบางเรื่องที่อยากลืมก็ลืมไม่ได้”
“ใช่”
“ถึงเราลืมได้ บางทีคนรอบข้างก็หวังดี ช่วยให้เราจำได้ซะงั้น”
“ใช่” วนิษามองโจ “คุณพูดเหมือนคุณเข้าใจฉัน”
“ไม่หรอกครับ เพราะยังไงผมก็จะไม่เชื่อเรื่องดวง เรื่องทำบุญแก้กรรมผมยิ่งไม่เชื่อ”
ทั้งสองเงียบไป
พอมาถึงบ้านพักคนชรา โจก็ยืนอยู่ข้างรถ มองเข้าไปในตัวอาคาร ดูวนิษาทำบุญเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมคนชรา