บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 22 หน้า 4
ปลายฝนหันมายิ้มหวานให้ป๋อง “ข้อแรกนะป๋อง ฉันไม่ได้เก่งอะไร สิ่งที่ฉันพูดกับตี๋อ้วนน่ะ ฉันพูดตามพี่โจ”
“อ้าว งั้นเหรอ”
“ใช่ วันที่เขาอุตส่าห์วิ่งเท้าเปล่าตามฉันไปน่ะ เขามาเพื่อพูดเรื่องนี้กับฉัน”
ปลายฝนหยุดไปนิดหนึ่ง ท่าทางจริงจังมากขึ้น จ้องหน้า “แล้วก็เรื่องที่สอง ฉันไม่ใช่แฟนนาย”
ป๋องตกใจ“อะไรนะ”
“ใครบอกว่าฉันเป็นแฟนนาย”
“ก็วันก่อน...เธอไม่ไปเสม็ดกับพี่เอ็ม...แล้วก็มากินบะหมี่ที่บ้านฉัน แล้วไปดูหนังกัน แล้วก็นู่นนี่ นั่นอีก”
“ฉันเคยจูบเธอรึเปล่า”
ป๋องส่ายหน้า
“เคยบอกว่ารักเธอมั้ย”
ป๋องส่ายหน้า
“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นแฟนเธอได้ไง”
“แล้วเราเป็นอะไรกันล่ะ”
ปลายฝนนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง “เพื่อนสนิท”
ป๋องจ๋อย ปลายฝนยิ้มให้
โจนั่งเพ่งดูข้อมูลซ้ำไปซ้ำมา ท่าทางเครียดจัด
วนิษามองดูโจด้วยความเป็นห่วง “จะพักหน่อยมั้ย”
“ไม่ครับ”
“คุณอยู่ท่านี้มาตั้งแต่เช้าแล้วนะ”
“อีกนิดเดียว...เรากำลังจะได้อะไรบางอย่างแล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้น”
วนิษาเงียบไป “โจ ฉันหิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
โจท่าทางแปลกใจ “หาอะไรกิน...กินนอกบ้านเหรอ ในเวลาอย่างนี้เนี่ยนะ”
“ใช่”
โจกับวนิษานั่งกินข้าวกันที่ร้านอาหาร
“ทำไมเราไม่กินอะไรง่ายๆที่บ้านผม ของกินคุณก็ซื้อมาเพียบ ถึงเวลาดันชวนผมมานั่งร้านแบบนี้ ผมเสียดายเวลาครับ”