บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 6 หน้า 5
วนิษาเงยหน้าเห็นโจระยะประชิด วนิษาร้องว้าย เหยียบเบรกหัวทิ่ม เธอเงยหน้ามองไปแต่ก็ไม่เห็นโจแล้ว วนิษารีบลงจากรถมาดูไม่เห็นโจ “นายดาว”
“อยู่นี่ครับ”
วนิษามองไป โจหลบอยู่ข้างทาง วนิษาถอนใจโล่งอก “นายมายืนทำอะไร จะให้รถชนให้หายความจำเสื่อมหรือไง”
“ผมจะมาขอโทษคุณ”
“ขอโทษฉัน...ขอโทษเรื่องเมื่อคืนน่ะเหรอ”
“ครับ”
“ก็ขอโทษมาสิ ฉันรอฟังอยู่”
โจทำใจครู่หนึ่ง “ผมขอโทษที่แสดงกริยาไม่ดีกับคุณแล้วก็คุณกริชด้วย”
“แล้วทำไมถึงทำแบบนั้น”
“ผมอิจฉาคุณกริชครับ เขาเป็นคนดี รูปหล่อ นิสัยก็ดี เทียบกันแล้ว ผมมันเหมือนแมลงวันหัวเขียวในก้อนขี้หมาพยายามจะทาบรัศมีนกอินทรีทะยานฟ้า แต่ตอนนี้ผมตาสว่างแล้ว รู้ดีว่าคนอย่างผมเทียบอะไรกับเขาไม่ได้เลย”
“นี่ประชดหรือเปล่าเนี่ย”
“พูดจริงๆครับ”
วนิษามองโจ โจทำท่าสำนึกผิด “ในเมื่อนายสำนึกผิด ฉันก็จะให้โอกาสอีกครั้ง”
“ขอบคุณครับ” โจยิ้ม วนิษาขึ้นไปนั่งรถ โจมองตาม สายตาเหี้ยมเกรียม “ฮึ่ม บังคับให้ฉันต้องพูดอะไรทุเรศๆแบบนี้ ฉันจะต้องหาหลักฐานจับเธอเข้าคุกให้ได้ ยัยตั่วเจ้”
โจขึ้นไปนั่งที่คนขับ กำลังจะออกรถ
“เดี๋ยว”
“อะไรครับ”
“ที่นายพูดเมื่อกี้น่ะ ฉันไม่เห็นด้วยนะ”
“เรื่องอะไรครับ”
“เรื่องที่นายเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น นายไม่ควรดูแคลนตัวเองขนาดนั้นในสายตาฉัน นายก็เป็นอินทรีได้เช่นกัน”
โจชะงัก นึกไม่ถึงว่าจะได้ยินประโยคนี้ วนิษาไม่พูดอะไรอีก มองไปทางอื่น สีหน้าเรียบเฉย แต่แอบจิกเบาะข้างตัว
โจกระแอมเล็กน้อย ขับรถออกไป แต่แอบยิ้มแป้น
ทั้งสองมองไปคนละทาง แอบหันมาสบตากันทางกระจกมองหลังแล้วรีบปลี่ยนไปมองทางอื่น รถวิ่งไปเรื่อยๆคลอด้วยเสียงเพลงแว่วหวาน