บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 1 หน้า 4
“อีหยาด เอ็ง เอ็งทำอะไร เอ็งทำอะไรคุณกำไล”
หยาดตีหน้าซื่อ “ฉันไม่ได้ทำอะไร คุณกำไลท่านป่วยของท่านเอง ทาสหญิงหันไปเห็นถ้วยยา
“ไม่จริงๆ เอ็ง ฆ่าคุณกำไล เอ็งฆ่าคุณกำไลใช่ไหม”
“ถ้าใช่...เอ็งจะทำอะไรข้า”
“เอ็ง เอ็งนี่มันสามานย์ที่สุด เอ็งทำได้ยังไง คุณกำไลท่านตั้งท้องอยู่ คุณแดงกับคุณวาดก็ยังเด็กนัก เอ็งทำได้อย่างไร อีทาสใจบาป”
“ข้าไม่ใช่ทาส และถ้าไม่มีมัน ฉันก็จะได้ขึ้นเป็นเมียเอกของคุณพระ แต่เพียงผู้เดียว”
หยาดพูดแววตามุ่งมั่นค่อยๆ เดินจะลงจากเรือนไป ทาสหญิงตะโกน “ช่วยด้วยๆๆ ใครก็ได้ช่วยจับมันไว้ด้วย”
ชาวบ้านด้านนอก เห็นหยาดหอบผ้าวิ่งหนี ชาวบ้านถือคบไฟวิ่งไล่ตาม หยาดวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต หยาดสะดุดก้อนหินล้มลงก้อนหิน เลือดไหลเป็นทางยาว หยาดรีบประคองตัวเองลุกวิ่งต่อ เห็นเลือดไหลตามขาเลอะปลีน่อง หยาดกระโดดลงบึงบัว แล้วดำน้ำซ่อนตัวใต้ใบบัว โปลิศเดินมาถึงริมแม่น้ำ ส่องคบไฟ ไม่เห็นสิ่งผิดปกติ จึงเดินกลับไป หยาดโผล่มาจากใต้น้ำ เห็นดอกบัวลอยอยู่ หยาดมองเห็นว่าน่าจะปลอดภัย เลยปีนขึ้นตลิ่ง แต่กลับมีแสงคบไฟส่องมา “นั่น! อีหยาดมันอยู่นั่น”
เหล่าทาสาในเรือนวนาเทพ หลายสิบชีวิต เดินตรงเข้าไปหาหยาด หยาดพยายามวิ่งหนี ตะกุยตะกายตลิ่งที่ลื่นและชัน แต่ก็ลื่นไถลล้ม ทาสชายร่างกำยำตรงเข้าไปตะครุบตัวหยาดไว้ได้
เรือนวนาเทพ หยาดถูกลากไปตามพื้น ผ้าแถบขาดเป็นริ้วๆ เสียงทาสตะโกน ฆ่ามันๆๆ ชาวบ้านบางส่วนเอาไม้มาเคาะตีให้เกิดเสียงไล่ราหู พระวนาเทพเดินออกมาดู
เหนือท้องฟ้าเห็นว่าดวงจันทร์เต็มดวง กำลังถูกเงามืดกิน หยาดหันมาทางพระวนาเทพ
“คุณพระ ช่วยเมียด้วย ช่วยบ่าวด้วย”
ชาวบ้านมาหยุดอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ พระวนาเทพมองไปด้านบนต้นไม้ เห็นเชือกผ้าคล้องอยู่ ทาสชายคนหนึ่งเอามีดพร้ามาเฉาะต้นไม้
“มึงจะมาเรียกร้องอะไร อีหยาด มึงมันนังคนปาป อีทาสใจบาป”
พระวนาเทพมองนิ่ง..แล้วเดินขึ้นเรือนไป หยาด สายตาแทบขาดใจ พระวนาเทพหน้านิ่ง หันหลังเดินต่อ
“พี่ณุ พี่ณุ”
ภายในรถริน เห็นวิษณุ มีผ้าพันแผลที่หัว เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา นอนกะพริบตาถี่ๆ หนักๆ ค่อยๆ ลืมตาขึ้น “พี่ณุ....ถึงออฟฟิศละพี่...”