บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 10 หน้า 2
“อือ คงทำนองนั้นมั้ง อีกอย่างก็อยากลองว่าตัวเองจะไปได้ไกลแค่ไหน อยากรู้ว่าตัวเองจะมีพลังทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้แค่ไหน ทั้งที่จริงชั้นว่าอยู่บ้าน ทำรีสอร์ทกับแม่นี่ มันก็ทำให้ชีวิตใครบางคนดีขึ้นแล้วอ่ะ อย่างน้อยก็ชีวิตแม่ฉันคนนึงล่ะ แต่ก็นะแบบ เฮ้ย ง่ายไปมั้ยชีวิต ไปลองทำอะไรยากๆบ้างสิ”
ปาลขำ ที่รินเจองานที่ยุ่งยากจริงๆ “สมใจเลยดิคุณ 555”
รินค้อนเบาๆแบบแมนๆ อยากถามกลับบ้าง “แล้วคุณล่ะ นึกไงมาเป็นดารา”
ปาลอึ้งไป เพราะไม่เคยถามตัวเองเหมือนกัน “ที่จริงผมก็ คล้ายๆคุณนะ มีโอกาสให้ทำก็ลองดู เผอิญหน้าตาดี” ปาลหัวเราะ รีบแก้อย่างถ่อมตัว “ผมพูดเล่นนะ ผมชอบวิว ชอบงานสถาปัตย์ ชอบทะเล แล้วก็อยากทำตึกสวยๆ ที่ทำให้วิวตรงนั้นมันสวยเต็มคุณค่าของมัน”
รินปลื้ม มองไปข้างหน้า สะพานสารสินยามค่ำคืน ทะเลอยู่เบื้องหน้า
“งั้น...ถ้าต้องสร้างตึกตรงนี้ ตรงสะพานนี้ คุณจะออกแบบยังไง” ปาลมองไปรอบๆ
“ผมคง...ไม่ทำอะไรเลย เพราะผมว่าทุกอย่างมันดีอยู่แล้ว.....โดยเฉพาะเวลานี้..ตอนนี้...”
ปาลพูดพลางมองริน รินเขิน “ผมดีใจนะที่ได้เจอคุณบนไฟลท์ ดีใจที่ได้มาพักบ้านคุณ”
“มันก็แค่เรื่องบังเอิญน่ะคุณ”
“ใครจะรู้ล่ะคุณ มันอาจจะเป็นการดลใจของอำนาจที่มองไม่เห็น แรงกรรมในอดีตชาติ แบบที่ดลใจให้พี่ณุมาทำละครนางบาปบางบัวบานก็ได้นี่ แต่จะคืออะไรก็ตาม ผมก็ขอบคุณนะ ทริปนี้ผมมีความสุขมากเลย”
ปาลมองตารินอึกอัก
“ทะเลทำให้คนมีความสุขได้แบบนี้เสมอแหละ”
“ไม่ใช่แค่ทะเลหรอก.....”
รินเขินจัด รีบเปลี่ยนเรื่อง “กลับกันเหอะ ฉันว่าป่านนี้กระต่ายกลับขึ้นพระจันทร์ไปแล้วมั้ง”
รินเรีบลุกเดินไปขึ้นรถ ปาลมองตาม หัวใจพองโต
ในรถ ถนนสวยๆ ขากลับปาลเป็นคนขับ เสียงเพลงในรถคลอเบาๆ รินอึ้งเขิน ไม่กล้าพูดอะไร พอถึงรีสอร์ทริน รีบลงจากรถ ปาลมองตามไปยิ้มๆ อุ่นในใจ
ภายในรีสอร์ทริน รินเดินเข้าบ้านมาหน้าแดงๆ พ่อแม่รินเดินมาพอดี
“เอ้า ริน กลับมาแล้วเหรอลูก แล้วปาลล่ะ”
“เอ่อ จอดรถอยู่ค่ะ” รินเดินมาหลบ พอพ้นพ่อแม่ รินก็หยุดยืน เอามือจับหัวใจตัวเอง
“เรืองริน พอได้แล้ว เป็นอะไรของเธอเนี่ย” ปาลเดินเข้ามาพอดี เอากุญแจรถคืนให้แม่