บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 3 หน้า 3
“ทำไมพี่หยดกล่าวหาฉันเยี่ยงนั้น ฉันไม่รู้ก่อนว่ายานั่นมันจะกลายเป็นยาพิษ หากพี่หยดรู้ว่ายานั่นมีพิษร้ายแรงถึงเพียงนั้นเหตุอันใดพี่หยดจึงไม่เตือนฉัน ก่อนที่จะให้ฉันเอายาไปปรุงให้คุณกำไลเล่า”
“อีหยาด! หนอยนี่เอ็งจะโยนความผิดให้ข้า หาว่าข้าตั้งใจกลั่นแกล้งเอ็งงั้นรึ”
นางหยาดหน้านิ่งไม่อยากจะพูดอะไร
อดีต ภายในเรือนบ่าว หยาดหน้าตาสดใสกำลังนั่งเด็ดผักอยู่ข้างแม่เยื้อนที่โขลกพริกอยู่ หยดโยนหมากเก็บ
“อีหยด เอ็งมาเอาปลาไปขอดซิ”
“ฉันไม่ทำ ให้นังหยาดมันทำสิแม่”
“น้องมันเด็ดผักอยู่ เอ็งไม่เห็นรึไง”
“งั้นก็ใช้คนอื่นไม่ทำ ฉันไม่อยากทำ กลิ่นเมือกปลามันคาวนัก ฉันไม่อยากจับให้เปื้อนมือ”
“อีหยด เอ็งนี่เหิมเกริมเกินไปละนะ” เยื้อนตรงเข้าจะตบตีหยด หยาดรีบผละจากจานผัก มาห้ามไว้
“พอเถอะจ้ะแม่ เดี๋ยวฉันทำให้เองก็ได้”
“ดี ไอ้หยาดมันอยากทำ แม่ก็ให้มันทำสิ ชั้นไม่ชอบทำงานครัว แม่ก็รู้”
หยาดหันไปยิ้มให้พี่ไม่ถือโทษ รีบไปขอดเกล็ดปลา
อดีต ภายในเรือนบ่าว แม่เยื้อนเดินหาบน้ำกลับมากับหยาด “แม่ไหวไหมจ๊ะ ฉันถือเองก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร ข้าไหว เฮ้อ แล้วนี่นังหยดมันหายหัวไปไหน เอ็งรู้ไหม” หยาดอึกอัก “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ”
หยดเดินกินน้ำแข็งไสมาอย่างอร่อย สวนกับแม่และนางหยาดพอดี หยดรีบซ่อนน้ำแข็งไสไว้ด้านหลัง แม่เยื้อนวางหาบน้ำลง มองมือหยดที่ซ่อนของไว้ “อีหยด นี่เอ็งแอบไปตลาดมาใช่ไหม”
“ใครบอกแม่” หยดหันหาหยาด “อีหยาดเอ็งใช่ไหม ที่ปากมาก”
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะพี่หยด” แม่เยื้อนวางหาบน้ำ แล้วไล่จับมือหยดจนน้ำแข็งไสในมือหยดหกทะลัก
“แม่ แม่ทำอะไร”
“ของคาอยู่กับมือเอ็ง เอ็งยังจะโทษคนนั้นคนนี้ แล้วขนมนี่ เอ็งไปซื้อมาได้อย่างไร เอ็งขโมยอัฐิข้าไปใช่ไหม”
“ก็อากาศมันร้อนเหลือ ฉันเห็นในตลาดเขานิยมกันนัก ฉันก็แค่อยากจะรู้จักรสชาดน้ำแข็งไสกับเขาบ้าง”
“เอ็งนี่มันอยากได้อยากมี ไม่มองเงาหัวตัวเอง น่าโบยให้หลังลายนัก” แม่เยื้อนคว้าไม้ที่คานหาบออกมา แล้วเอาไปโบยตีหยด “แม่ ฉันเจ็บ โอ๊ยๆๆ”
“แม่จ๋า พอเถอะจ๊ะ พี่หยดเนื้อตัวช้ำไปหมดแล้ว” หยาดเอาตัวเองบังหยดแทน จนแม่เยื้อนต้องหยุดตี
ภายในเรือนวนาเทพ หยาดก้มถือพานอยู่ที่บันได เท้าผู้ชายในชุดโจงเดินเข้ามา ค่อยๆ เห็นว่าคือพระวนาเทพ