บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 3 หน้า 4
พระวนาเทพเดินมาถึงนางหยาด นางหยาดยื่นขันน้ำให้ พระวนาเทพรับขันน้ำมา พร้อมเอามือแตะนางหยาด นางหยาดรีบชักมือกลับ หน้าตาตกใจ
เรือนวนาเทพ เห็นกำไลวงหนึ่งในมือกำไล กำไลจ้องมองอย่างทะนุถนอม หยาดคลานเอาของว่างมาให้ หยาดรินชา “หยาดว่า ฉันรับหมั้นคุณพระจะดีไหม”
“ดีสิเจ้าคะ คุณกำไลของบ่าว มีความรักอยู่ในแววตา อิฉันไม่เคยเห็นแววตาของคุณหญิงงดงาม เท่าเวลาที่เจอคุณพระมาก่อน” หยาดมองกำไลอย่างสนับสนุน
เรือนบ่าว ตึกวนาเทพ หยาดกำลังนั่งพันวนผ้าแถบสีม่วง รอบสุดท้าย พลันมีมือผู้ชายเอื้อมจากด้านหลัง มารื้อผ้าแถบออก หยาดตกใจหันไปมอง พระวนาเทพมองหยาดอย่างพิศวาส
“คุณพระ..คุณพระมาได้อย่างไร ไม่กลัวคุณกำไลหรือย่างไรเล่า”
“เหตุอันใดฉันจะต้องกลัว ในเมื่อกำไลยกหยาดให้ฉันเอง” หน้าหยาดซีดเผือด
คุณพระขยับเข้าหา หยาดรีบกระถดหนี และสุดท้ายก้มกราบ
“อย่าทำอะไรบ่าวเลยนะเจ้าคะ บ่าวมิรู้จะมองหน้าคุณกำไลกับคุณแดง เช่นไร”
พระวนาเทพถึงกับสะอึกไป มองหยาดที่นอนก้มกราบตัวสั่นอย่างถอนใจ หยาดสั่นสะอื้นไม่หยุด
เรือนวนาเทพ กำไลตั้งท้องอยู่ ประคองทารกคุณแดงในอ้อมกอด แต่คุณแดงร้องขึ้นมา “ไม่ร้องนะคะลูก”
หยาดคลานเข้ามาจะไปช่วยอุ้มทารกในอ้อมกอด แต่กำไลหันหนี “นางช้อย มาช่วยฉันที”
บ่าวอีกคนมารับทารกไปแทน หยาดหน้าตาสลด
หยาดนั่งเด็ดผักหน้าซึมๆ จนผักเลอะเทอะออกนอกกระจาด หยดเดินเข้ามาหา
“เป็นอะไรของเอ็ง นั่งหน้าเบื่อเป็นหมาโดนวางยาไปได้ ละทำไมเดี๋ยวนี้ข้าไม่ค่อยเห็นเอ็งขึ้นไปบนเรือนใหญ่เสียแล้วล่ะ”
“คุณกำไลหมางเมินฉัน ไม่เมตตาฉันเหมือนแต่ก่อน ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดี” หยดหน้าตามีแผนชั่ว
“เอ็งอย่ามาพิโยกพิเกน.....อีนังกำไล มันเป็นคนยกเอ็งให้คุณพระเอง ยังจะสะเออะ มาประชดแดกดันเอ็ง อ่อ หรือคุณพระคงจะหลงเอ็งมาก จนทำให้นังกำไลมันเคืองใจ”
“ฉัน... พี่หยด ฉัน....ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นเช่นนั้นเลย แต่ฉันไม่รู้จะปฏิเสธคุณพระเยี่ยงไร”
หยดหน้าตาริษยาสองเท่า