บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 8 หน้า 2
“ครับ” บอลตะโกน “พี่ปาล นักแสดงบทนายปั้น สายยู แสตนด์บายหน้าเซ็ทครับ” ทุกคนมองไปรอบๆ ไม่มีวี่แวว
วิษณุวาน “ริน ลองโทรตามที”
“ค่ะ” รินพยักหน้ารับคำ กดโทรศัพท์
ภายในห้องแต่งตัว กิฟท์และต้นนั่งโพสท่าถ่ายรูปอยู่ โดยมีเดือนถ่ายให้ เดือนกำลังจะกดถ่าย กิฟท์ยกมือห้าม
“เออ ขอด้านขวาดีกว่า มุมนี้สวยกว่า” กิฟท์ขยับตัว เดือนหน้าเซ็งๆ นิด เดือนมองไปเห็นโทรศัพท์สั่น มองหน้าจอเป็นบอล “นี่โทรศัพท์พี่ปาลเปล่าคะ พี่บอลโทรมา”
“สงสัยจะตามเข้าฉาก แล้วปาลเค้าอยู่ไหนล่ะค่ะ”
“สงสัยจะลืมโทรศัพท์ไว้”
“งั้นเดือนรับแทนนะคะ” เดือนกดรับสาย “พี่ปาลลืมโทรศัพท์ไว้ค่ะพี่บอล....อ้าว เหรอคะ”
เดือนทำหน้างงๆ กิฟท์ ต้นมอง เดือนวางสาย หันมาบอกทั้งคู่ “พี่ปาลหายไปไหนไม่รู้ค่ะ” กิฟท์ ต้น ประหลาดใจ
ภายในตึกวนาเทพ ห้องใต้ดิน เสียงหัวเราะแหลมเล็ก ยังดังเป็นระยะๆ ปาลเดินลึกตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆ ปาลเดินมาถึงห้องใต้ดิน จะเลี้ยวไปทางหนึ่ง แต่เสียงประตูของห้องใต้ดินถูกเปิดดังขึ้น ปาลหรี่คิ้วประหลาดใจ หันไปมอง... ลังเลว่าจะเข้าไปดีไหม ปาลจะถอยหลังกลับแต่.........
“อย่ายุ่งกับอีริน.....” ปาลชะงัก ตั้งใจฟัง
ผีหยดห้อยหัวลงมากระซิบข้างหูปาล ปาลมองไม่เห็น “อย่ายุ่งกับอีริน” ปาลร้อนรน
“ใคร นั่นใครพูด ออกมาเดี๋ยวนี้นะ แล้วเกี่ยวอะไรกับริน”
“มึงนั่นแหละ เกี่ยวอะไรกับอีริน” หยดที่ยังห้อยหัวกระซิบข้างหูปาล “นั่นใครพูด ใคร!!!”
“กูชื่อหยด”
“หยด! นางหยาด...รึ นางหยาด”
“กูบอกว่ากูชื่อหยด!” ปาลอึ้ง งง กลัว สงสัย แปลกใจ “หยด..เหรอ.... แล้วต้องการอะไร”
หยดหัวเราะ เสียงเบาๆก้องสะท้อนไปทั่ว ปาลขนลุก หน้าซีด มองไปรอบๆ ไม่เห็นอะไร ได้ยินแต่เสียงหัวเราะแหลมเล็ก.... ปาลจะถอยออก แต่พอเดินไปถึงประตู เสียงประตูปิดดังปั้ง! ปาลได้ยินเสียงโซ่ครืดๆ กับประตู เหงื่อซีด ปาลทุบ “ช่วยด้วยยยย ช่วยด้วย ผมติดอยู่ในนี้!!” ปาลร้อนรนพยายามดันประตูออก แต่ดันเท่าไรประตูก็แค่สั่น เหมือนโดนลงดาลจากด้านนอกเอาไว้
ด้านหน้าประตู เห็นโซ่ถูกม้วนพันที่ดาลประตูหนาแน่น