บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 8 หน้า 4
กลัวๆ วิษณุครุ่นคิด มองรอบตัว มองสูง ส่องไฟฉายขึ้นสูง พยายามสื่อสารกับหยาด แต่ก็ยังพะวงว่าเดือนอยู่ข้างๆ วิษณุพนมมือ มองไปรอบๆ พูดกับหยาด แบบไม่ให้เดือนตกใจ ให้ดูเหมือนพูดขอสิ่งศักดิ์สิทธ์
“แม่หยาด ถ้าแม่หยาดมีจริงและรับรู้ที่ผมพูดได้ ขอให้แม่หยาดช่วยคุ้มครองปาลด้วยนะครับ”
เดือนมองวิษณุอย่างตกใจ
“ไม่ว่าตอนนี้ปาลจะอยู่ที่ไหน ขอให้ปาลปลอดภัย แม่หยาด ขอให้ผมหาปาลเจอด้วยนะครับ”
วิษณุยกมือไหว้ เดือนกลัว ยกมือไหว้ตาม “พี่ณุ พี่ณุพูดกับใครอ่ะค่ะ”
“พี่ก็แค่ถามไปเรื่อยน่ะ”
“พี่ณุอ่ะ ไม่พูดอะไรแบบนี้สิคะ เดือนกลัวหมดแล้ว” เดือนได้ทีเกาะแขนวิษณุแน่น วิษณุดูเอือมๆ
ภายในตึกวนาเทพ ห้องใต้ดิน ปาลหน้าซีด เหงื่อแตก ยังพยายามผลักประตู กระโดดกระแทกประตู แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์ ปาลหันกลับไปที่กองข้าวของในห้องเก็บของ ควานๆ ค้นหาของจะเอามางัดประตู
“มีอะไรงัดได้บ้างเนี่ย” ปาลเจอกุญแจโบราณ ปาลลองเอาไปแงะๆประตูแต่ไม่สำเร็จ ปาลเจอมีดพร้าโบราณ ที่เปื้อนเลือด ปาลมองอย่างพินิจพิเคราะห์ “นี่มันรอยเลือดนี่”
พอเห็นมีดเปื้อนเลือด ปาลยิ่งเครียดจัด เหงื่อท่วมตัว พยายามสงบสติอารมณ์ ปาลมองไปทั่วๆห้อง ปาลค้นๆห้อง มีแต่ของนิ่มๆ หมอนเก่า ผ้า กรอบรูป แล้วก็เจอหีบใบหนึ่ง ปาลยกหีบขึ้นมาแล้วคะเน ปาลถอยห่างประตู ยกหีบเตรียมทุ่มใส่ประตู “เอ้า ฮึบ!” หีบแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ ในหีบมีอุปกรณ์เครื่องเขียนโบราณ ปากกา ขวดหมึก และสมุดบันทึกแบบโบราณมากๆ กับเทียนและไม้ขีดไฟ ปาลจุดเทียน หยิบบันทึกมาดู ประหลาดใจ
“บันทึกต้นตระกูล......ปูมประวัติที่มาของสกุล วนทิพย์ ตระกูลพระวนาเทพ” ปาลมองบันทึก หน้าตาตกใจ
ภายนอกตึกวนาเทพ ตรงซอกร้างๆ ต้น กิฟท์ ริน พาย กระจายตัวกันตามหาปาล
“พี่ปาล” / “ปาล คุณอยู่ไหน”
สักพัก มีเสียงกรี๊ดดัง ทั้งหมดหันมองตาม เหล่าทีมงาน และเอกส์ตร้าที่ตามหาปาลอยู่ ต่างก็ได้ยินเสียงกรี๊ด วิษณุกับเดือนได้ยินเสียงกรี๊ด ต้นกับกิฟท์ได้ยินเสียงกรี๊ด รินกับพายได้ยินเสียงกรี๊ด
“ไปดูกันเถอะค่ะ” รินจูงมือพาย วิ่งไปทางเสียง
ภายนอกตึกวนาเทพ ตรงซอกร้างๆ ที่คอสตูมกับช่างแต่งหน้ากรี๊ดอยู่ เหล่าทีมงาน เอกส์ตร้า วิษณุกับเดือน ต้นกับกิฟท์ และรินกับพาย วิ่งไปรวมกัน “พี่มีไรกัน”
“โอ๊ย น้องริน พี่หัวใจจะวาย”