บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 2 หน้า 2
“หยาด...ฉันรักหยาด หยาดไม่เข้าใจรึ ตั้งแต่ฉันได้เข้ามาเป็นนายช่างที่นี่ ฉันได้เห็นหน้าหยาด หยาดเหมือนหยาดน้ำค้างที่พรมลงในจิตใจฉัน ทุกคืนความคิดถึงและความอาลัยที่มีต่อหยาด ผูกอยู่ในใจฉัน... จนฉันไม่รู้จะคลายมันลงได้อย่างไร” ปาลส่งสายตามา รินอึ้งๆ ไป ถึงกับต่อบทไม่ถูก รินรู้สึกตัวรีบต่อบทต่อ
“แล้วนายปั้นไม่เข้าใจรึ ฉันไม่ต้องการเป็นทาสอีกต่อไปแล้ว ฉันต้องการครอบครองคุณพระ หัวใจของฉันเป็นของคุณพระแล้ว” รินมองไปทางพระวนาเทพที่ วิษณุ blocking อยู่ ปาลมองตามสายตาริน เล่นสายตาน้อยใจออกมา วิษณุต่อบทพระวนาเทพให้
“โอเค พระวนาเทพเดินเข้ามาละ” วิษณุต่อบท “อ้าว นายปั้น อ้าว อีหยาด เอ็งสองคนมาทำอะไรกันตรงนี้รึ อ่อ ที่นายปั้นบอกฉัน ว่าพึงใจสาวอยู่คนนึง คือนางหยาดเองน่ะรึ”
“ถ้าฉันขอไถ่ตัวหยาด คุณพระจะว่าอย่างไร”
“ฉันจะว่าอย่างไร เอ็งล่ะ นางหยาดจะว่าอย่างไร”
“อิฉันไม่อยากออกจากเรือนนี้ อิฉันอยากอยู่รับใช้คุณกำไล และคุณพระที่เรือนนี้จนวันสุดท้ายของชีวิตเจ้าค่ะ”
ที่มอนิเตอร์ ภาพปาลมองหยาดอย่างเสียใจ วิษณุสั่ง “โอเค คัท”
ปาลกับรินดูโล่งอกๆ รินยังใจเต้นๆ
“ใครเขียนบทครับนี่พี่ปาล”
“บทแคสนี่พี่เขียนเอง แต่บทจริงรอคนเขียนบทของช่องเขาส่งมาอยู่”
“ภาษาโบราณนี่มันจับใจดีนะครับ...ความคิดถึงที่ผูกอยู่ในใจ...” รินมองปาล รู้สึกสั่นไหวๆ เล็กๆ
เสียงประตูเปิดขึ้น พายเดินเข้ามา หอบของรุงรัง “หวัดดีค่า พอดีพายเลิกเร็วค่ะเลยมาก่อน”
รินโล่งใจรีบเดินไปหาพาย แล้วยื่นบทให้ “งั้นเดี๋ยวน้องพาย อ่านบทเลยนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ พี่ริน ใช่ไหมคะ”
“ค่ะ”
“พายนะคะ ฝากตัวด้วยค่ะ” พายยิ้มให้ริน แล้วหันไปทักปาล “พี่ปาล หวัดดีค่ะ”
“หวัดดีค่ะ น้องพาย มาพี่ช่วยถือ”
“ขอบคุณค่า” พายยอมให้ปาลช่วย รินมองปาลกับพาย รู้สึกหงุดหงิดเบาๆ อย่างไม่เข้าใจตัวเอง
ภายใน บริษัทเบญจกายแปลง ปาลกับพายแคสเสร็จ รินกับบอลเก็บฟุต พายเดินมาลาริน
“พายกลับละนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะพาย”