บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 2 หน้า 5
“ขอบคุณมากนะครับพี่ใหม่”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก งานณุคงมีอะไรที่ไม่ธรรมดาล่ะมั้ง พี่จะรอดู” ผู้จัดมองริน แล้วทัก
“น้องใช่ไหมคะที่เป็นผู้จัด ไม่ต้องกลัวนะคะ วงการทีวียุคนี้ มักง่ายขึ้นเยอะไม่เหมือนแต่ก่อน แค่เคยเดินผ่านหน้ากล้องก็ลุกมาเป็นผู้จัดกันละ ยังไง พี่ให้กำลังใจนะ”
ลิฟท์เปิดออกพอดี
“พี่ณุเขาหมายความว่าไงอ่ะ”
“เอาน่ะ เราเพิ่งมา พี่ว่า เราต้องเจออะไรแบบนี้อีกเยอะ” รินพยายามข่มอารมณ์
ภายในสตูดิโอช่องทรีเวริค์ ตากล้องสถานีเตรียมอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว วิษณุอยู่กับตากล้อง ต้น ริน พาไลนั่งคุยอยู่ด้วยกัน
“ผมชอบบทพระวนาเทพนะครับ ไม่เคยเล่นพีเรียด อยากลองมานานแล้ว นี่เรื่องแรกของผมเลย”
“แปลกดีนะคะ เรื่องนี้ทำให้หลายๆ คนได้ลองทำอะไรครั้งแรก”
พาไลซัก “แล้วน้องริน มาทำละครเรื่องแรก เป็นไงบ้างคะ”
“ก็มีไรต้องปรับตัวเยอะเลยค่ะ ยังไงถ้ารินทำอะไรไม่ถูกใจ ขอโทษคุณต้น กับพี่พาไลด้วยนะคะ”
“พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ”
“ทุกคนก็ต้องมีครั้งแรกทั้งนั้นแหละครับ ตอนผมเล่นละครเรื่องแรก โดนชมซะเละเลยครับว่าเป็นธรรมชาติ”
“โดนชม แล้วทำไมเละล่ะค่ะ”
“เอ่อ คือ เป็นธรรมชาติแบบต้นไม้ ก้อนหิน อะไรนั้นน่ะครับ” ต้นพยายามเจ้าชู้ใส่ รินดูเกร็งๆ
พาไลมองสายตาต้นกับริน หน้านิ่งๆ กิฟท์กระแอม ทั้งหมดหันไปมอง กิฟท์เดินเข้ามา วิษณุมองกิฟท์เกร็งๆ
“น้องกิฟท์เชิญครับ”
“กิฟท์มีเวลาให้แค่ 30 นาทีนะคะ”
“โอเคครับ ไม่มีปัญหาครับ ต้นเชิญที่ blocking เลยครับ รินขอบทให้กิฟท์ด้วย”
“ค่ะ”
ต้นลุกออก รินผละไปหยิบบทให้กิฟท์ ต้นยืนคุยกับกิฟท์ รินเดินเอาบทมายื่นให้ กิฟท์แกล้งทำตก ทุกคนมองอาการกิฟท์รู้ว่าจงใจ “ขอโทษค่ะ” รินก้มเก็บบทให้กิฟท์ พยายามเก็บอาการ
รินยื่นบทให้กิฟท์อีกรอบ กิฟท์แกล้งทำตกอีก ยิ้มเหยียดๆ ให้ริน รินสุดจะทน ไม่ยอมก้ม วิษณุเดินมาก้มเก็บเอง ทุกคนมองตะลึง วิษณุเข้าไปบรีฟ