บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 4
“แน่ใจนะ ว่าคุณทำใจได้ ถ้าลูกจะกลับกรุงเทพ”
“เห้อ...ก็ไม่ได้หรอกคุณ แต่ทำไงได้ อะไรมันจะไม่เกิด มันก็ไม่เกิด อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด”
“คิดได้แบบนี้ก็ดีคุณ แก่แล้วหัดๆ ปลงบ้าง”
“จ้า พ่อวัยรุ่นยุคเอลวิส” พ่อ แม่หัวเราะใส่กัน ซ้อนกับเสียงหัวเราะของปาล ริน ที่เดินถือกระเป๋าออกมาพอดี
ปาล ริน กุมมือกัน แต่พอเห็นพ่อแม่ รินก็เขิน ปล่อยมือออก
“โอ๊ย ปล่อยทำไมริน จับแน่นๆๆ ผู้ชายดีๆ แบบนี้ เป็นแม่ไม่ยอมปล่อยน้าาา”
“แม่!” รินเขิน ปาลเลยเอามือไปจับรินแทน “แม่ครับ...รินมีเรื่องจะบอกพ่อกับแม่ครับ....”
พ่อกับแม่ริน ตื่นเต้น “แต่งงาน...จะแต่งงานกันใช่ไหมลูก คุณ ลูกเราจะได้กันแล้วว.....” ปาลขำ
“แม่..ไม่ใช่”
“แล้วมีอะไรล่ะริน” รินมองปาลแล้วหันมองพ่อแม่ “รินจะกลับมาอยู่บ้านกับแม่ค่ะ”
แม่อึ้ง ตาค้าง พ่อยิ้ม “ริน เอาจริงหรือลูก” รินมองปาล พยักหน้า กุมมือกันแน่น มุ่งมั่น
แม่เอามือปิดปาก ดีใจมาก เอามือจับแผลตัวเอง “ถ้ารถคว่ำแล้วจะได้ลูกสาวกลับมาแบบนี้ แม่ยอม”
“แม่ ไม่เอา ไม่พูดแบบนั้น” แม่กอดรินแน่น ดีใจมาก
เช้าตรู่ วันใหม่ วัดบางบาป พระวิษณุเดินบิณฑบาตรกลับมาที่วัด พระวิษณุหยุดชะงัก ใบหน้ายิ้มอิ่มเอิบ แต่ยังแฝงแววกังวลบ้าง พระวิษณุเห็นปาล กับ ริน ยกมือไหว้
ภายในวัดบางบาป ปาล ริน พระวิษณุนั่งคุยกัน รินถวายเต้าส้อให้พระวิษณุ “แม่โยมเป็นอย่างไรบ้าง”
“หายดีแล้วค่ะ แต่ยังต้องคอยห้าม ไม่งั้นแม่ก็จะทำโน่นทำนี่ตลอด
“แล้วทำไมไม่อยู่ดูแลโยมแม่ก่อนล่ะ” รินก้มหน้าไม่กล้าสบตาพระวิษณุนัก
“รินเค้าเป็นห่วงงานน่ะครับ” พระวิษณุพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่ก็ไม่อยากพูดถึง รินหน้าตาอึดอัด ปาลก็ดูเกร็ง
พระวิษณุมองอาการทั้งคู่ “โยมมีอะไรในใจรึ”
รินมองหน้าปาลเครียดๆ ปาลพยักหน้าทำนองว่าให้พูดไป
“คือเรื่อง..เรื่องบริษัทนะคะ....คือ รินขอบคุณมากนะคะ ทุกอย่าง ขอบคุณที่ทำให้รินเติบโตขึ้นมาก ทั้งในเรื่องการทำงาน และการใช้ชีวิต” พระวิษณุยิ้มมองรินอย่างจริงใจ
“แต่.... แต่คือ...รินก็ห่วงแม่ ห่วงที่บ้านด้วยน่ะค่ะ รินก็เลยคิดว่า.... ถ้าริน ถ้ารินขออนุญาตไม่รับมันไว้.....ได้ไหมคะ” พระวิษณุแปลกใจวูบเดียว ก่อนจะยิ้มออกมา
“เบญจกายแปลง ไม่ใช่ของอาตมาอีกต่อไปแล้ว โยมจะทำอะไรกับมัน ก็แล้วแต่โยมเถิด”