บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 19 หน้า 3
ลัคนัยยิ้มทั้งน้ำตา “ขอบคุณครับ ที่จะผ่านคืนเลวร้ายนี้ไปกับผม”
เหมือนชนกพยักหน้า ยิ้มให้กำลังลัคนัย ซบหน้าผากของเธอกับหน้าผากของเขา เห็นเหมือนชนกและลัคนัยร้องไห้ และผ่านคืนเลวร้ายไปด้วยกัน
ห้องรับแขก วิสาขานั่งกดๆ มือถืออยู่ที่โซฟา เห็นหางตาว่าธวัชเดินมา “คุณติดต่อนักสืบเอกชนไปรึยัง”
“บอกคุณป้อมไปแล้ว”
“ดี นี่เวศน์เค้าตอบมาว่ายิ่งเจอพี่นิ่มเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี ถึงจะเป็นมะเร็งปอด แต่ยังไม่ถึงขั้นลุกลาม อาการตอนนี้ยังพอมีทาง...” จู่ๆ ก็มีจานสลัดยื่นมาตรงหน้าวิสาขา บังโทรศัพท์มือถือในมือ
วิสาขาเหลือบมองธวัชที่เป็นคนยื่นให้
“ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เย็น เดี๋ยวก็ปวดท้องโรคกระเพาะพอดี”
วิสาขารับจานจากธวัช ธวัชนั่งลงข้างวิสาขา เว้นระยะห่างไม่มากอย่างคนสนิทกัน
“ทำเองเหรอ ...กินได้รึป่าวเนี่ย”
“แค่ล้างผักร็อคเก็ตกับราดน้ำสลัด ไม่น่ามีขั้นตอนไหนที่ทำให้กินไม่ได้หรอกมั้ง”
ธวัชเหน็บยิ้มๆ “แถมหรูกว่าบะหมี่คุณวันนั้นเยอะเลยนะ”
วิสาขาหมั่นไส้ “ถึงจะเป็นบะหมี่ ก็บะหมี่พรีเมี่ยมเครื่องแน่นย่ะ ...นี่ยังไม่นับค่าที่พักหนึ่งคืน กับเบรกฟาสต์หนึ่งมื้อ...” วิสาขาชะงัก เพราะเห็นพิมลแขหิ้วกระเป๋าเดินเข้ามาในห้องรับแขก สีหน้าไม่พอใจนัก
ธวัชหน้าเครียด “กลับมาแล้วเหรอ”
“นี่บ้านฉัน ยังไงฉันก็ต้องกลับมาค่ะ” พิมลแขบอกวิสาขา
“อ้อ คุณพี่คะ ช่วยเลื่อนรถด้วยค่ะ รถคุณพี่จอดอยู่ในที่ของฉัน”
วิสาขาเหน็บกลับ “ขอโทษด้วยค่ะ ชิน เผอิญมันเคยเป็นที่ของคุณพี่มาก่อน”
วิสาชาชิ่ง “ฉันกลับดีกว่า ขอบคุณสำหรับร็อคเกตสลัดฝีมือคุณนะ ขอเอาไปทานต่อบนรถละกันไหนๆ ก็ต้องมาบ่อยอยู่แล้ว เดี๋ยวค่อยเอาจานมาคืน”
วิสาขาทำเป็นถือจานสลัดเดินผ่านหน้าพิมลแขไป พิมลแขได้แต่พยายามสะกดอารมณ์โกรธเต็มที่ พออยู่ด้วยกันสองต่อสอง บรรยากาศก็อึมครึมขึ้นมาทันที “คุณทานอะไรมารึยัง”
“ถามทำไมคะ จะทำร็อคเกตสลัดให้ฉันทานบ้างรึไง”
“ผมถามดีๆ ทำไมต้องประชดกันด้วย”
“ฉันก็อยากจะตอบดีๆ เหมือนกันแต่ดูที่คุณทำสิ มีใครที่ไหนให้ภรรยาเก่าเดินเข้าเดินออกในบ้าน ทั้งที่แต่งงานกับคนใหม่แล้ว”