บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 1 หน้า 3
ทางเดินในพิพิธภัณฑ์ไคโร ไนล์นทีเดินมากับดร.โยธิน
“ผมอยากให้คุณไนล์นทีไปดูห้องตุตันคาเมนก่อนครับ....จะได้มีเวลาดูหน้ากากตุตันคาเมนนานๆ.....ตอนบ่ายแบบนี้คนไม่เยอะแล้ว.....เดี๋ยวเราค่อยมาดูแท่งหินที่ห้องเมื่อกี้กัน...”
“ก็ดีครับ....”
“ทางนี้เลยครับ....” ดร.โยธินเดินนำไนล์นทีไป
ภายในพิพิธภัณฑ์ไคโร คนอียิปต์ 2 คนเดินคุยกันเป็นภาษาอียิปต์ นักท่องเที่ยวฝรั่งคนหนึ่งเดินมาถามคนอียิปต์ เป็นภาษาอังกฤษ “นี่คืออะไร.....คุณพอจะอธิบายให้ฟังได้มั้ยคะ....”
อัสวานซึ่งยังยืนอยู่แถวนั้นหันมามอง คนอียิปต์หันมายิ้มให้
“ผมก็ไม่ทราบแน่นอน....แต่ผมเคยได้ยินเค้าเล่าต่อๆกันมาว่า....เมื่อหลายพันปีก่อน...แม่ทัพหนุ่มและเจ้าหญิงในยุคอียิปต์กลาง โดนจับมัดไว้กับแท่นหินนี้แล้วฝังดิน”
ฝรั่งตาโต “โอว......โหดร้ายมาก.... 2 คนนั่น....ทำความผิดอะไร...แล้วใครเป็นคนสั่งให้ทำอย่างนั้น...คุณรู้มั้ย”
คนอียิปต์ส่ายหน้า “ผมไม่รู้หรอก.....แต่เดาว่าจะมีเรื่องอะไรที่คนเราจะทำร้ายกันได้รุนแรงขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่ความรัก....ความหึงหวง....”
“นั่นซิ....ถ้ามันเป็นเรื่องจริง...ก็น่าเศร้ามาก...ชั้นหวังว่ามันจะเป็นแค่เรื่องเล่าเกินจริงเท่านั้น...”
คนอียิปต์ 2 คนยักไหล่แล้วเดินออกไป ฝรั่งมองไปรอบๆ จากนั้นเดินออกไป อัสวานมองตามไป เดินไปใกล้ๆแท่นหินอีกครั้ง อัสวานยกกล้องขึ้นมองผ่านวิวไฟเดอร์ แท่นหินมีแสงพุ่งเข้ามาเหมือนจะทับอัสวาน อัสวานตกใจ เซถอยหลัง ก่อนจะค่อยๆยกกล้องขึ้นอย่างกลัวๆกล้าๆ ค่อยๆมองผ่านวิวไฟเดอร์ แต่ทุกอย่างก็ปกติไม่มีอะไร อัสวานผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก
กลางวัน มุมสวยๆริมแม่น้ำไนล์ อัสวานเดินไปเรื่อยๆ เลียบแม่น้ำไนล์ อัสวานมองแม่น้ำไนล์ ชื่นชมความสวยงาม แล้วยกกล้องขึ้นถ่ายรูป ก่อนจะลดกล้องลงสีหน้าครุ่นคิดเรื่องที่ผ่านมา
กรุงเทพ ที่ทำงานอัสวาน อัสวานกำลังทำความสะอาดกล้องถ่ายรูปอยู่ เตรียมจัดใส่กระเป๋ากล้อง พงศ์พันธ์ที่เป็นทั้งเพื่อน ทั้งผู้ช่วยของอัสวาน มองอัสวานอย่างไม่เข้าใจ “แน่ใจนะเจ๊...ว่าไปคนเดียวได้......”
“ก็แล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ.....ไปอียิปต์นะ.....ไม่ได้ไปดาวอังคารซะหน่อย....”
พงศ์พันธ์อดขำไม่ได้ “ระดับนี้แล้ว..ไปดาวอังคารคนเดียวก็ได้มั่ง....”