บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 17 หน้า 2
เสียงพิธีกรเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวขึ้นเวที การะเกดเดินเข้าไปกลางเวที เตรียมร้องเพลง หญิงสาวมองบรม แซนดี้ กรรมการและทีมงาน แววตาหลุดจากสมาธิ เพราะนึกถึงอดีตที่เจ็บปวดตอนที่ถูกข่มขืน
นึกถึงคำพูดของวานิชที่เอ่ยออกมาว่า “ฉันหลงรักพวกเธอตั้งแต่เห็นพวกเธอร้องเพลง ขึ้นเวทีคราวหน้าคิดถึงฉัน คิดถึงความทรงจำระหว่างเราด้วยนะหนู ฮะฮะฮ่า”
การะเกดยืนนิ่ง แววตาหวาดกลัวถูกอดีตตามหลอนอยู่ บรม และแซนดี้มองหน้ากัน ดนตรีถึงจังหวะแล้วแต่หญิงสาวยังไม่เริ่มร้องเพลง การะเกดนึกถึงเสียงหัวเราะและภาพวานิชขณะข่มขืนเข้ามาในสมอง ทำให้หญิงสาวยิ่งร้องไม่ได้ เริ่มส่ายหน้า เท้าถอยหลัง
อธิคอยลุ้นบอกอยู่ข้างเวที “เกดร้องสิ ร้องเพลง ร้องเพลงสิ”
“หนูขอโทษ.หนูร้องเพลงไม่ได้ หนูขอลาออกค่ะ” ในที่สุดเกดก็ส่ายหน้า บอกกรรมการ แล้วหันหลังวิ่งลงจากเวทีทันที
“เดี๋ยว การะเกด การะเกด” แซนดี้รีบเรียกหญิงสาวไว้ในใจอยากช่วย
ที่ห้องคอนโทรล โยทะกาเห็นท่าทางสถานการณ์จะไม่ค่อยดีจึงสั่งให้ทีมงานตัดเข้าโฆษณา
“คนแรกก็ไปถ่ายโป๊ คนนี้สติแตก เด็กจากร้านสาวเสิร์ฟแต่ละคน เฮ้อ” บรมบ่นอย่างไม่ค่อยพอใจ
ด้านการะเกดวิ่งออกจากสตูดิโอ มาร้องไห้ที่มุมหนึ่ง อธิวิ่งตามมาอย่างเป็นห่วง “เกด เกดเป็นไงบ้าง”
“เกดร้องเพลงไม่ได้อีกแล้ว ร้องเพลงไม่ได้แล้ว” อธิกอดการะเกดไว้ สงสารสุดหัวใจ
บนเวทีพิธีกรพูดกับผู้ชม “สร้างความตกตะลึงกันไปหมดนะคะ การะเกดจากทีมสาวเสิร์ฟประกาศลาออกกลางเวที อาจจะมีเหตุผลส่วนตัวบางอย่างนะคะ ประกาศลาออกทั้งน้ำตาเลยทีเดียว แบบนี้เราก็ไม่ต้องพึ่งผลโหวตแล้ว ค่ำคืนนี้เราต้องบอกลาการะเกดคนเดียว เหลือผู้ที่เข้ารอบคนต่อไปอีกหกคนคือ ภูมิ ทิมมี่ โกมินทร์ เบล หนูมาลี และน้อยหน่าค่ะ คะแนนเรียงตามลำดับตามนี้เลยค่ะ”
“เพราะข่าวคาวๆ รักสามเส้านั่นแท้ๆ ไม่มีการะเกดแล้ว คะแนนฉันตกมารั้งท้ายเลย ฮึ่ย” น้อยหน่าเซ็ง
อีกด้านหนึ่งในห้องแต่งตัว การะเกดยังนั่งร้องไห้ อธิพามาอยู่ห้องนี้ ทุกคนมารุมปลอบใจ
“เกดขอโทษ ขอโทษนะหนูมาลี”
“ฉันจะไปว่าอะไรเธอได้ มันเป็นสิทธิ์ของเธอ เธอสบายใจแบบไหนก็เอาแบบนั้นเถอะนะ” หนูมาลีปลอบ
“ไม่เป็นไร ๆ พวกเราเข้าใจเธอนะ ไม่ต้องร้องๆ” อธิปลอบใจด้วยอีกคน
“ไม่มีทองทาสักคน ร้องเพลงไม่ได้เรื่องทั้งสองคนเลย รอบหน้าเหลือหนูมาลีคนเดียว ถ้าร้องแบบวันนี้อีก คงไม่รอด” บอยหันมองหนูมาลี หญิงสาวยิ้มแห้งๆ ทำหน้าจ๋อยๆ