บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 20

ที่สตูดิโอซ้อมร้องเพลง น้อยหน่าวอร์มอัพ เตรียมซ้อมร้องเพลงกับครู คนขับรถของคุณอาน้อยหน่าหอบขนมพะรุงพะรังเข้ามา คนขับรถนี้เอาขนมมาส่งเป็นประจำ ครูและสตาฟฟ์จึงคุ้นหน้า

“มีขนมมาฝากพวกเราอีกแล้ว แฟนน้อยหน่าแน่เลย” ครูเอ่ยกระเซ้าขึ้น

“คุณอาน้อยหน่าเองค่ะ ท่านฝากคนรถเอามาให้ทุกคนที่ดูแลน้อยหน่าเป็นอย่างดี ทานกันเลยค่ะ น้อยหน่าขอตัวแป๊บนะคะ” น้อยหน่าถามคนรถ “คุณอามาใช่ไหม” 

คนรถรับคำว่าครับ น้อยหน่ากระดี๊กระด๊าออกไป

น้อยหน่าเดินลงมา มองเจอรถตู้มีม่านจอดอยู่ดูลึกลับ น้อยหน่ารีบเปิดเข้าไป

นีน่า และยาหยีถือกล้องโผล่ออกมาจากต้นไม้แถวนั้น วิ่งวนดูหามุมจนเจอรถด้านที่ม่านในรถเปิดไว้ครึ่งหนึ่ง  นีน่ายกกล้องขึ้นถ่ายรูป เป็นภาพน้อยหน่าถูกชายกลางคนในรถตู้กอดและหอมแก้ม เย้าแหย่กันแบบคู่รักไม่ใช่ญาติ นีน่าถ่ายภาพนิ่งได้หลายเฟรม  

“ได้ไหม” ยาหยีถามเพื่อนคู่หู

“เรียบร้อย” นีน่าก้มลงมองเช็คภาพในกล้องของตน

“ฮิ ฮิ คุณอา !!” สองสาวส่งเสียงหัวเราะปนเยาะออกมาพร้อมกัน ก่อนจะเดินหายไปจากแถวนั้น

โรส บอยและหนูมาลีเดินทางเข้ากรุงเทพฯ และมาอาศัยอยู่ที่บ้านของแคที่

“พวกเธอมาอยู่กับเจ๊ก็ดีแล้ว เห็นบ้านแล้วมันคิดถึงเอ้อ...” แคที่เอ่ยขึ้นรู้สึกเศร้าคิดถึงเทพ

“มีครูพละแล้วจะไปคิดถึงไอ้คนชั่วนั่นอีกทำไม” โรสไม่ชอบใจที่แค่ที่ยังไม่ลืมคนไม่ดีนั่นอีก

“ก็พวกแกดันรีบกลับ กวาดลานวัดกันสองสามที ยังไม่ได้ไตรเซปไบเซปกันเลย เอาเหอะ ตามสบายนะ ฉันจะไปทำวัด” แคที่เอ่ยขึ้นค้อนๆ

“ครูพละชื่อวัดหรือ” บอยถามแหย่

“นี่แน่ะ ทำวัตรเย็นโว้ย” แคที่ตบหัวบอย บอยหัวเราะ แล้วแคที่ก็เดินออกไป

“จัดของเสร็จ ก็เตรียมตัวเรื่องเพลงใหม่ได้แล้ว อาทิตย์หน้าจะขึ้นคอนเสิร์ตแล้วนะ” โรสพูดกับหนูมาลี

“ยังไม่มีครูสอนเลย.....เฮ้อ กลุ้ม” หนูมาลีเอ่ยอย่างกังวล

“ซีโร่ล่ะ ทะเลาะกันหรือ” 

“อย่าไปพูดถึงเขาเลยค่ะ” หนูมาลีหน้าเศร้าๆ หันไปจัดกระเป๋า บอยกับโรสยิ้มกัน