บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 15 หน้า 3
“พวกเรามันคนบาปหนาใช่ไหมโรส เกิดมาให้คนหัวเราะเยาะไม่พอ ยังต้องมาถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำอีก ความรักแท้ ความจริงใจ ทำไมมันหายากนักวะ ฮือ” แคที่คร่ำครวญกับโชคชะตาตัวเอง
“ไอ้สองอย่างที่ว่า ไม่เกี่ยวกับเป็นกระเทยหรอกเจ๊ คนธรรมดาเขาก็หายากเหมือนกัน ฉันบอกแล้ว รักใครก็ยั้งใจไว้ อย่าไปให้อะไรมันมาก หมดตัวมากี่หนแล้ว นี่อะไรวะ ซื้อรถเบนซ์ก็ต้องไปทำชื่อมัน” โรสทำเสียงเหนื่อยหน่าย
“ตกลงใส่ชื่อมันจริงหรือพี่” บอยไม่อยากเชื่อ
“เอออ่ะสิ เป็นงี้ทุกที...รักเขาจนขาดสติ ลืมตัว ทำแบบนี้มากี่หนแล้ว...เฮ้อ กูจะบ้า มันน่าเอาโอเมก้าสามกรอกปากไหม หา” โรสยังไม่วายด่าเพื่อนอย่างหงุดหงิด
“รถห้าล้าน เงินสดอีกสองล้าน หมดตัวแน่.... ฮือ” แคที่ยังไม่เลิกคร่ำครวญ
“นอนก่อนครับ นอน. อย่าเพิ่งคิดอะไร ทุกอย่างมีทางแก้นะพี่นะ” บอยพยายามปลอบไม่ให้อีกฝ่ายคิดมาก
ที่ประตู เกดได้ยินแล้วมองอย่างเห็นใจ เดินออกไป หญิงสาวโทรบอกโต้งน้องชายว่าตนคงกลับบ้านวันนี้ไม่ได้เพราะเกิดเรื่องขึ้น “โต้งหรือ เจ๊แคที่เขามีเรื่อง พี่ยังเอาเงินจากเขาไม่ได้ ไว้รอสักสองสามวันนะ แม่เป็นไงบ้างน่ะวันนี้”
คืนนั้น ด้านหลังร้านเซอร์ไพรส์ การะเกดทำงานอยู่ ส่วนโรสก็ทำงานอยู่แถวนั้น
“แกอย่าเพิ่งคิดอะไรมาก ทุกอย่างแก้ปัญหาได้ ช่วงนี้ที่ร้านมีกำไรเดี๋ยวแกมาเอาเงินที่ร้านนี่ไปก่อน” โรสเอ่ยปลอบใจไม่ให้หญิงสาวคิดมาก การะเกดพยักหน้าโรสเดินไป ไปทำงานต่อ
ซูซี่เดินมาหามองซ้ายมองขวาก่อนบอกเสียงเบา “อีโรส มันไม่มีเงินให้แกหรอก คุณวานิชเขาให้ช่างภาพรอแกอยู่ มะรืนนี้สัญญาเสร็จ แกเซ็นปุ๊บ ฉันนี่ล่ะจะไปหนองคายเอาเงินไปพาแม่แกเข้าโรงพยาบาลด้วยตัวฉันเอง”
“ซูซี่ มึงคุยอะไร” โรสเดินเข้ามาตะโกนถามขึ้นอย่างไม่พอใจ
ซูซี่สะดุ้ง “เอ๊ะ ก็ถามสารทุกข์สุกดิบไม่ได้หรือไง”
โรสยืนท้าวสะเอวด่าอยู่จากมุมหนึ่งห่างออกไป “ไปสุกไปดิบไปเน่าที่อื่น มึงรับปากกูแล้ว ว่าจะไม่ยุ่งกับเด็กกู ถ้ากูเห็นอีกที มึงเน่าคาตีนกูแน่” โรสด่าไม่ไว้หน้า
“เอ๊ะ อีนี่ ดุอย่างกับหมา ไปก็ได้” ซูซี่ยอมเดินไปจากการะเกด
โรสดุมองตามซูซี่ การะเกดก้มหน้าทำงานต่อหันหลังให้โรส แต่ตาแอบมองตามซูซี่ ในใจแอบคิดตาม ชักสนใจข้อเสนอ
ภายในห้องซ้อมของสถานีโทรทัศน์ เบลวอร์มเสียงอยู่ เตรียมซ้อมร้องเพลงกับทองทา
“ทีหลังไปซ้อมร้องเพลงที่บ้านพี่” ทองทายังนั่งหน้าเครียด ไม่ค่อยพอใจ
“ที่นี่ก็สบายดี อีกอย่างพี่เป็นผู้บริหารแล้ว”