บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ทายาทอสูร ตอนที่ 24 หน้า 4
โอฬารพยายามเขย่าประตู กระแทกประตู แต่ก็ไม่เปิด
“ผมช่วยฮะพ่อ”
“ไหวเหรอ แกบาดเจ็บอยู่”
“ยังไงผมก็ต้องช่วยน้องให้ได้”
รังสรรค์กับโอฬารช่วยกันกระแทกประตู จนเปิดออก รังสรรค์ประคองแม่วิ่งออกไป
โอฬาร สุดาดวง รังสรรค์ ทั้งหมดวิ่งมา แล้วเจอเข้ากับวรินทร์ “อุ้ย” วรินทร์ยิ้มแสยะ แววตาน่ากลัว โอฬารผงะ รู้ทันทีว่าลูกสาวกลายเป็นทายาทไปแล้ว “ไม่”
“โธ่ อุ้ย” สุดาดวงทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง
โอฬารโอบสุดาดวงไว้ รังสรรค์อึ้ง
สนทรรศน์วิ่งเข้ามา เซียนเต้าปรากฏตัวขึ้นเขียนยันต์คำว่าไฟซัดเข้าใส่สนทรรศน์ สนทรรศน์ใช้พระขรรค์ฟันไฟสลายหายไป สนทรรศน์วิ่งไล่ฟันเซียนเต้าหายตัวไป สนทรรศน์วิ่งขึ้นบันได แล้วชะงักเพราะ ได้ยินเสียงปีศาจร้องระงมโหยหวน จิ้งจก ตุ๊กแก ออกมาเกาะตามผนัง
“ถึงลื้อจะมีพระขรรค์ก็ไม่มีประโยชน์.... ตอนนี้พิธีสืบทายาทสำเร็จแล้ว”
สนทรรศน์ฟันอากาศไปมา หวังจะฟันถูกเซียนเต้า แต่ก็ได้ยินแต่เสียงหัวเราะ เซียนเต้าปรากฏตัวอยู่ชั้นบน สนทรรศน์โมโห วิ่งขึ้นไปจะฟัน เซียนเต้าหายไป แต่แล้วก็มีลังใหญ่สองสามลังถูกผลักลงมา สนทรรศน์เสียหลักกลิ้งลงบันไดลงไป พระขรรค์เงินหลุดมือ เซียนเต้าปรากฏตัวอีกครั้ง หัวเราะชอบใจ
รังสรรค์ โอฬาร สุดาดวง เผชิญหน้าอยู่กับอสูรวรินทร์
“นึกว่าพวกเอ็งจะหนีเอาตัวรอดไปแล้ว หึ ช่างรักใคร่กันน่าอิจฉานัก “
สุดาดวงประกาศ “ถ้าจะต้องตายเราก็ขอตายด้วยกัน”
“เอ็งจะไม่ผิดหวังแน่ เพราะข้ารอวันนี้มาตลอด วันที่เอ็งจะต้องตายด้วยน้ำมือของลูกเอ็ง”
โอฬารด่าทอ “งั้นที่บ้านฉันต้องแตกแยกกันแบบนี้ ก็เป็นฝีมือแก! เรื่องรัชนีก็เหมือนกัน”
“เปล่า ข้าแค่สร้างทางเลือกให้พวกเอ็ง พวกเอ็งทุกคนต่างหากที่อ่อนแอ พ่ายแพ้ต่อความชั่วร้ายในใจ”
รังสรรค์เข้าใจทันที “ไอ้ผีเซียนเต้าที่มาช่วยฉัน ก็...ก็เป็นแผนของแก”
“ช่างเป็นเกียรตินัก ที่ข้าได้ลูกชายพระยาเชลียงมาเป็นพวก พาพ่อแม่พี่น้องมาตาย”
รังสรรค์โกรธ “แก แกไอ้สารเลว ไอ้ชั่วชาติ”
ร่างอสูรซ้อนขึ้นมา อสูรโมโห อ้าปากพ่นพิษตะขาบใส่รังสรรค์
โอฬารตกใจ “ไม่! “ โอฬารรีบพุ่งเข้าไปขวาง รับพิษตะขาบแทน ทรุดลง ชักดิ้นชักงอ เกร็ง หายใจไม่ออก ร่างกายค่อยๆ ดำคล้ำขึ้นแต่ยังกอดขาวรินทร์ไว้