รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 21 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 21 หน้า 4
nuatong_tvs
29 มิถุนายน 2559 ( 10:23 )
1.1M
ทายาทอสูร ตอนที่ 21
20 หน้า

เห็นสุรนิตย์ขยับปากพูด แต่เป็นเสียงของวรินทร์ “คุณยายใหญ่!” วรินทร์ยืนอยู่ข้างเตียงวรนาฎ ก้มหน้าเขย่าตัววรนาฎเพื่อปลุกให้ตื่นจากภวังค์ “คุณยายใหญ่เป็นอะไรคะ เพ้อจนอุ้ยตกใจหมดเลย....  ฝันร้ายเหรอคะ”

“ไม่รู้เหมือนกัน ว่าฝันดีหรือว่าฝันร้าย แต่ยายรู้สึกมีความสุข จนไม่อยากจะตื่นเอาซะเลย”

“ความฝัน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ก็ไม่ทำให้เรามีความสุขได้เท่ากับความเป็นจริง อย่างที่คุณยายเล็กบอกไว้”

“แต่ถ้าหลับไป พร้อมกับภาพแห่งความสุข ก็คงจะดีกว่าที่ต้องตื่นมาพบตัวเองในสภาพอย่างนี้”

“คุณยายใหญ่อย่าเพิ่งหมดหวังสิคะ” วรินทร์ยิ้มให้วรนาฎอย่างให้กำลังใจ

 

เช้าวันใหม่ ที่มหาวิทยาลัย สนทรรศน์กับวรินทร์ยืนอยู่หน้าห้องลงทะเบียนจากทางด้านหลัง  สนทรรศน์ส่งเอกสารที่เขียนเสร็จ ส่งให้เจ้าหน้าที่ เก็บปากกาใส่กระเป๋าเสื้อที่หน้าอก แล้วหันมาคุยกับวรินทร์

“อุ้ยเป็นห่วงคุณยายใหญ่จังเลยคะพี่ทรรศน์”

“คุณยายใหญ่เป็นอะไรเหรออุ้ย”

วรินทร์กังวล “ร่างกายไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ แต่จิตใจนี่สิคะ ท่านยังคงโหยหาอดีต ที่ขาดหายไปอยู่นะคะพี่ทรรศน์”

นัยน์เนตรเห็นสนทรรศน์ยื่นมือไปจับมือวรินทร์อย่างให้กำลังใจ

วรินทร์หันมามอง เห็นนัยน์เนตร รีบดึงมือที่สนทรรศน์จับอยู่ออก“พี่เนตร!” สนทรรศน์หันไปมองตามสายตาวรินทร์ เห็นนัยน์เนตรยืนอยู่ไม่ไกลนัก มองมาทางทั้งสองอย่างไม่พอใจ  วรินทร์รีบเดินเข้าไปหาอย่างเป็นห่วง “พี่เนตรเป็นไงบ้างคะ เงียบหายไปเลย”

“นั่นสิเนตร  แล้วนี่มาลงทะเบียนเหรอ  เราก็เพิ่งลงตัวที่ดร็อปกับวิชาที่เหลือเสร็จไปเมื่อกี้นี้เอง มา เราช่วย”

นัยน์เนตรเสียงแข็ง “ไม่ต้อง เรามาทำเรื่องพักการเรียน ก็แค่จ่ายค่ารักษาสถานภาพนักศึกษา ไม่ต้องลงทะเบียนอะไรให้วุ่นวาย”

วรินทร์ตกใจ “พัก!ทั้งเทอมเลยเหรอคะ แบบนี้ก็เท่ากับจบไม่ทันเพื่อนๆน่ะสิคะ  ทำไมคะพี่เนตร เกิดอะไรขึ้นคะ”

นัยน์เนตรไม่ตอบ จ้องมองวรินทร์อย่างเกลียดชัง พูดกระแหนกระแหนกลับ “เธอจะถามเพื่ออะไร ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่แก่ใจดี”

สนทรรศน์เอ่ย “เรารู้เรื่องคุณพ่อของเนตรแล้ว  เสียใจด้วยนะ”

“เสียใจทำไม  พ่อฉันยังไม่ตาย”

“พี่เนตรคะ...คุณพ่อกับพี่สรรค์ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณลุงหรอกนะคะ  พี่เนตรก็เห็น ว่าพวกเราทุกคนถูกอสูรมันดลบันดาลให้เข้าใจผิดกัน” วรินทร์จับมือนัยน์เนตร

นัยน์เนตรปลดมือออก “เลิกโทษอสูรซะที  ถึงไม่มีอสูร เราก็ไม่มีทางญาติดีกันได้” พูดจบนัยน์เนตรเดินไปทันที

“พี่เนตร”

“ปล่อยเค้าไปก่อนเถอะอุ้ย  อุ้ยก็รู้ว่าเค้าทิฐิแรงขนาดไหน  อธิบายไปก็ไร้ประโยชน์  ต้องรอให้เค้าตาสว่างเอง”

วรินทร์มองตามนัยน์เนตรอย่างเป็นห่วง


20 หน้า