บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 13 หน้า 4
เธียรรีบออกไป สวนกับนิมิตที่เดินโทรศัพท์เข้ามามองหาร้าน “ผมยังไม่เห็นร้านเลยเฮีย อ้อๆเห็นแล้ว” นิมิตรเดินเข้าร้านไป “
นิมิตถามย้ำ “ของมีแน่นะเฮีย ฝรั่งเพื่อนผมมันอยากได้มาก ถ้าเป็นของเก่าจริงจ่ายไม่อั้น”
เจ้าของร้านก้มหยิบพระขรรค์ที่ห่อผ้าไว้ขึ้นมาวางแก้ผ้าที่ห่อออกเป็นพระขรรค์เงิน “ร้านอั๊วไม่มีย้อมแมว ไม่ชอบก็ไม่ต้องเอาไป”
นิมิตรมองอย่างพอใจ
เครื่องปรินท์เตอร์สี ปรินท์ภาพอักษรโบราณบนผนังถ้ำออกมา รัชโรจน์หยิบภาพอักษรโบราณขึ้นมา ส่งให้เธียรดู เธียรเห็นก็ตาโต “นี่ได้จากผนังถ้ำจริงๆ เหรอเนี่ย แปลก แปลกมาก ผมกับโรจน์เคยไปสำรวจที่เขาพนมเพลิงนะ แต่ไม่ยักเห็นจารึกแบบนี้”
“แล้ว อาจารย์พอจะแปลให้พวกผมได้ไหมครับ”
“โอ๊ย ได้สิ สบายมาก ไม่ยากไม่ง่าย แต่ก็ต้องใช้เวลาหน่อย ค้นพบจารึกใหม่แบบนี้ ออกสื่อนิด ลงเฟสหน่อยรับรอง เราดังระเบิดแน่!”
“ไม่ได้นะครับ! เรื่องนี้ต้องเป็นความลับ เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องชีวิตของคนหลายคน” สนทรรศน์ขอร้องเธียรกับรัชโรจน์ “ผมขอให้เรื่องนี้เป็นความลับได้ไหมครับ นะครับ”
“ผมพูดเล่นหรอกน่า ของสำคัญแบบนี้ไม่ได้จะพบกันง่ายๆสุดยอดๆ” เธียรมองแบบกระเหี้ยนกระหือรือ
โอฬารเดินมา ตรงเข้าหาเรือนปั้นหยา โอฬารถือกล่องไม้ลวดลายจีน มาด้วยใบหนึ่ง โอฬารมีแววตาแข็งกร้าว
ก่อนหน้านั้น ที่ศาลเจ้า โอฬารจะเดินกลับออกไป แต่เซียนเต้าโผล่มาขวางหน้า “แกเป็นใคร “
เซียนเต้าไม่ตอบ เปิดจุกน้ำเต้า เป่ามนต์ลงสองนิ้ว แล้วลากจากน้ำเต้าไปที่หน้าโอฬาร มีควันดำลอยจากในน้ำเต้า ตามนิ้ว แล้วซึมเข้าไปเข้าใบหน้าโอฬาร ลมพัดวูบเบาๆ ทันใดโอฬารก็ตาค้างเหมือนต้องมนต์
โอฬารมายืนที่ประตู ดาวเวียงเปิดมาต้อนรับ
โอฬารรินยาน้ำสกัดโสมผสมเขากวางอ่อน ให้แก่วรนาฏ “ผมได้ยาน้ำสกัดโสมผสมเขากวางอ่อน มาจากเมืองจีนครับ เลยนึกถึงคุณป้า”
วรนาฏยกแก้วขึ้นมาดม “หอม.. แค่กลิ่นก็รู้แล้วว่าดีต่อสุขภาพ”
“สำหรับคุณป้า ทุกอย่างต้องดีที่สุดครับ”
วรนาฏมองแก้วในมืออย่างพิจารณา เห็นรูปกะโหลกผี เป็นเงาลอยอยู่ในน้ำ “ขอบใจนะคุณโอฬาร ที่อุตส่าห์มีน้ำใจกับป้า” วรนาฏยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด ระหว่างยกแก้วขึ้นมาจ่อปาก ก็ท่องบ่นมนต์แล้วก็เป่าลงเบาๆ เห็นเงากระโหลกลอยขึ้นจากถ้วย “ป้ารู้สึกมีกำลังวังชาขึ้นมาเชียว” สักพักวรนาฎก็กุมท้อง ดิ้นทุรนทุราย “โอ๊ย.. ร้อน ทำไมมันร้อนเยี่ยงนี้” เธอจ้องโอฬาร ตวาดด้วยความโกรธ “เอ็งเอาอะไรให้ข้ากิน อ๊ากกก..”
โอฬารยืนนิ่ง ไม่ตอบ ไม่รับรู้ใดๆ วรนาฏล้มพับ หมดสติ