บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 18
สนทรรศน์เดินเข้ามาในสนามหญ้าแห่งหนึ่ง ได้ยินเสียงเชียร์เรียกสนทรรศน์ดังลั่นแว่วเข้ามา สนทรรศน์หันไป กลายเป็นตัวเองยืนอยู่ในสนามรักบี้เห็นวรินทร์กำลังเต้นเชียร์ตัวเองอยู่
“วี๊ดดดดด...บึ้มม!! สนทรรศน์ สู้ ๆ สนทรรศน์สู้ตาย”
สนทรรศน์มองดูวรินทร์ขำ
สนทรรศน์ที่กำลังนั่งสมาธิยิ้มจางๆ มีความสุข แต่แล้วสีหน้ากลับหดหู่ขึ้น
เมื่อสนทรรศน์นิมิตไปถึงตอนที่เจอกษิดิศฆ่าตัวตาย “พ่อครับ พ่อ อยู่ในห้องนอนรึเปล่า”
สนทรรศน์ทุบหน้าอกพ่อ ปั๊มหัวใจ “ฟื้นซิครับพ่อ ทำไม ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้”
ดอกไม้จันทน์ถูกวางลงบนพานหน้าโลงศพ สนทรรศน์หันมองรูปถ่ายของพ่อ พยายามข่มน้ำตา
สนทรรศน์สะเทือนใจมากจนน้ำตาร่วงลงมา
ต่อมา สนทรรศน์นิมิต ถึงตอนที่สนทรรศน์เห็นอสูรสิงตัววรนาฏ ตอนสนทรรศนน์พยายามแย่งเอาพระขรรค์ จนถูกวรินทร์ใช้พระขรรค์แทงที่ท้อง
สนทรรศน์ลืมขึ้น จับท้องตรงที่ถูกแทง “แม่ชีครับ ผมทำไม่ได้ ในหัวผม มัน... มันมีแต่เรื่องที่ผ่านมา”
“จิตที่ไม่ได้ถูกฝึกย่อมฟุ้งซ่านเป็นธรรมดา อย่าเพิ่งถอดใจ ขอแค่มีสติ ระลึกรู้ อยู่กับปัจจุบัน เชื่อแม่นะ”
“ครับ“ สนทรรศน์หลับตาลง
ขณะที่สุดาดวงกำลังทำขนมอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น สุดาดวงเช็ดมือที่เปื้อน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
“สวัสดีค่ะ“ แต่แล้วสีหน้าเปลี่ยน โกรธเมื่อรู้ว่าใครโทรมา “นิลุบล.. ฉันคิดว่าเราไม่มีอะไรจะพูดกันอีกแล้ว เงินนั่นฉันถือซะว่าเป็นการทำบุญ เธอจะได้ใช้มันทำให้หน้าตาเธอกลับมาสวยงามเหมือนเดิม”
“เดี๋ยวก่อนสิคะ คุณเมียหลวงผู้แสนดี เราลืมเรื่องคลิปนั่นกันไปเถอะค่ะตอนนี้ ฉันมีของดีกว่านั้นเยอะ”
“ฉันว่าเธอเก็บของดีเอาไว้กับตัวดีกว่านะ เผื่อมันจะช่วยให้เธอไม่ต้องดิ้นรนอะไรไปมากกว่านี้”
นิลุบลโมโห “แต่ถ้ายัยป้าปีศาจของเธอ รู้ว่าของชิ้นนี้คืออะไร ต้องดิ้นรนมาหาฉันแน่ ไปบอกป้าเธอว่า ฉันมีพระขรรค์เงิน ถ้าอยากได้ ก็เอาทองคำมาแลก”