บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 18 หน้า 5
โขนเงื้อมือจะตบคำหยาด ขุนพลศรีอินทร์กั้นมือโขนไว้อย่างแข็งแรง โขนชะงัก หันไปเงื้อหมัดต่อยขุนพลศรีอินทร์ ขุนพลศรีอินทร์หลบได้
ขุนพลศรีอินทร์ดึงดาบออกมาจ่อที่คอโขน “หากมิอยากเจ็บตัวก็จงรีบออกไปเสีย เรื่องครานี้ข้าจะถือว่ามิได้เกิดขึ้น”
โขนมองดาบที่จี้คอตัวเองอยู่ทำท่าฮึดฮัด แต่ก็ค่อยๆถอยห่างแล้วหันออกไปจากพิหารอย่างรวดเร็ว ขุนพลศรีอินทร์กับคำหยาดมองหน้ากันต่างถอนใจโล่งอก
“ข้าคิดว่าจักเกิดเรื่องใหญ่เสียแล้ว”
“แค่คนเมาสุราน่ะ รีบกลับเถิดแม่คำหยาด”
“จ้ะ”
ขุนพลศรีอินทร์เก็บดาบเข้าฝัก สองคนรีบเดินออกจากพิหาร
เจ้าโขนแอบอยู่หน้าพิหาร จ้องมองด้านหลังของขุนพลศรีอินทร์ และคำหยาดเดินออกมา โขนจู่โจมเข้าหาขุนพลศรีอินทร์ทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว เสียงไม้ฟาดเข้าที่กลางหลัง ขุนพลศรีอินทร์ทรุดลง
คำหยาดหันมามองตกใจเห็นโขนถือไม้อันใหญ่ กระหน่ำตีขุนพลศรีอินทร์อย่างเจ็บใจ “ว้าย....”
ขุนพลศรีอินทร์พลิกตัวหลบได้ โขนเซถลา ขุนพลศรีอินทร์รีบลุกขึ้น เล่นงานคืนบ้าง สองคนสู้กันเสียงดัง คำหยาดมองเหตุการณ์อย่างตกใจ
ทหารยามวิ่งถือคบไฟเข้ามาเสียงดัง “เฮ้ยพวกมึงเป็นผู้ใด มาทำเสียงเอะอะในเขตพิหารหลวงเยี่ยงนี้” ทหารชูคบไฟส่องเห็นหน้าขุนพลศรีอินทร์กับคำหยาด ทหารตกใจ “ท่านขุนพลศรีอินทร์...... แม่นางคำหยาด” ทหารทั้งหมดพากันนั่งลงไหว้ ขุนพลศรีอินทร์กับคำหยาด โขนมองประหลาดใจ “ยืนเซ่ออยู่กระไรไอ้ไพร่ ยังมินั่งลงไหว้ท่านขุนพลศรีอินทร์แม่ทัพกองหน้าและธิดาท่านพระยาเชลียงอีกรึ”
โขนสะดุ้ง มองคำหยาดอย่างตกใจสุดขีด “ธิดาพระยาเชลียง!!!!!!!!!”
เรือนปุโรหิต ปุโรหิตเครียด ไม่พอใจ “เจ้าทำกระไรลงไป รู้ตัวหรือไม่ศรีอินทร์”
“ข้ารู้ว่าผิด แต่ข้าอยากพบแม่นางคำหยาดเป็นครั้งสุดท้าย”
“แล้วเป็นเยี่ยงไร ถ้าไอ้โขนมันเห็น มันเอ่ยปาก โทษของเจ้ามิพ้นตัดหัวเสียบประจาน”
“ข้าเป็นนักรบ ข้าไม่กลัวตาย”
“แล้วธิดาคำหยาดเล่า จะต้องมัวหมองเพราะเจ้า ใยไม่คิดบ้างเรื่องที่เจ้าแอบไปพบธิดาคำหยาด จะแพร่งพรายออกไปมิได้เป็นอันขาด”
“ข้า.. ข้าควรทำเยี่ยงไรท่านพ่อ”
“ข้าจักรีบไปหาพ่อเมือง ชิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเสียก่อน ไอ้โขนมันจักแก้ตัวเยี่ยงไรก็จักฟังไม่ขึ้น”
ขุนพลศรีอินทร์ได้ฟังก็รู้สึกไม่สบายใจ