บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 16
มุมหนึ่งในสวนห่างจากถังขยะระยะหนึ่ง รถโอฬารจอดหลบอยู่
รังสรรค์เดินกลับมาหาโอฬารกับวรนาฏที่รออยู่ในรถ “เรียบร้อยครับพ่อ”
“แล้วคุณโอฬารแน่ใจได้ยังไงว่านายสนทรรศน์จะทำตามคำพูด”
“ถ้ามันทำอะไรอุ้ย ผมจะฆ่ามันด้วยมือผมเอง” โอฬารควักปืนออกมา
“ป้าไม่ได้หมายความถึงฆ่าแกงกัน แต่มันอาจจะใช้เวทมนต์คาถา ป้าถึงได้มาด้วย จะได้ช่วยกันได้”
“ขอบคุณคุณป้ามากครับ ที่เมตตาอุ้ยขนาดนี้”
“เรามีเวรกรรมผูกพันกันมาในชาติก่อน ชาตินี้ถึงต้องมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน”
พรรณทิพย์วางสายโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด “พี่ศักดิ์ไม่รับสาย มัวทำอะไรอยู่เนี่ย รึว่า.. นังอุ้ย”
“นังลูกโง่ แกจะเอาผัวหรือจะเอาเงินตรงหน้า ฮะ!”
“เอาทั้งสองอย่างนั่นแหละ ของของฉัน ฉันไม่ยอมให้ใครหรอก”
วรรณาเอือมระอา “งั้นเราก็เอาเงินก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน”
วรรณากับพรรณทิพย์รีบพรางตัว เดินออกจากที่ซ่อนไป
โอฬารเฝ้ารอโทรศัพท์จากคนร้ายอย่างใจจดใจจ่อ รังสรรค์คอยจับตามองที่กระเป๋าเงินข้างถังขยะ
โอฬารบ่น “ป่านนี้แล้ว ทำไมไอ้สนทรรศน์มันยังไม่ติดต่อมาอีก”
รังสรรค์เห็นวรรณาเดินนำพรรณทิพย์เข้ามา ทั้งสองคนปิดบังใบหน้า หันรีหันขวาง ก่อนจะหยิบกระเป๋าใส่เงินที่วางอยู่ในถังขยะ เดินออกไป
“พ่อๆ มีคนเอากระเป๋าเงินเราไปแล้ว แต่ไม่เห็นมันพายัยอุ้ยมา”
“พ่อจะไปเจรจากับมัน สรรค์อยู่กับคุณยาย”
“แต่มันอันตราย ผมไปด้วยดีกว่า”
ทั้งสองคนขยับจะเปิดประตูลงจากรถ แต่วรนาฏเอื้อมมือจากเบาะหลังมาจับบ่าไว้ ควันดำไหลเข้าร่างสองพ่อลูก โอฬารกับรังสรรค์ต่างชะงักนิ่ง แข็งเหมือนหิน
“อุ้ยเป็นทายาทของข้า ข้าจัดการเอง” วรนาฏลงจากรถ มองไปทางวรรณา พรรณทิพย์
วรรณากับพรรณทิพย์รีบเดินมา วรนาฎปรากฏกายเข้าขวาง