บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 16 หน้า 4
อภิศักดิ์ถูกมัดไว้ สนทรรศน์เข้ามา เดชกับหนานจรวยยืนอยู่ด้วย
“ที่ฉันทำไปก็เพราะความจำเป็น ฉันทำธุรกิจขาดทุนก็เลยต้องการเงินไปใช้หนี้ ตอนแรก ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้องอุ้ยเป็นแฟนแก จนกระทั่งนัยน์เนตรล่อน้องอุ้ยมา”
“คิดว่าผมจะเชื่อพี่เหรอ”
“ทรรศน์ที่จริงเรามันพวกเดียวกันนะ โดนตำรวจต้องการตัวเหมือนกัน จะมาเล่นงานกันเองทำไม สู้เราร่วมมือกัน ใช้ตัวอุ้ยให้เป็นประโยชน์ เราอาจจะได้เงินก้อนใหญ่ หนีไปเมืองนอกก็ได้”
สนทรรศน์ขยุ้มคออภิศักดิ์ “อย่ามารวมผมเป็นพวกเดียวกับพี่ ผมไม่เคยคิดทำอะไรชั่วๆแบบพี่ เพื่อเงินแล้วทำได้ทุกอย่าง แม้แต่ใส่ร้ายญาติของตัวเอง”
“แล้วแกล่ะดีแค่ไหน แกก็ลงทุนใช้ไสยศาสตร์แก้แค้นครอบครัวอุ้ย แถมยังฆ่าหมอผีปิดปาก”
“ผมไม่ได้ทำ นั่นมันเป็นฝีมือของอสูร”
“อสูรอะไรของแกวะ”
หนานจรวยอธิบาย “อสูร คือวิญญาณร้ายที่สิงสู่อยู่ในร่างของวรนาฎ พวกเราต้องการจะปราบมัน มันก็เลยทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเรา”
สนทรรศน์เสริม “แม้แต่พี่เอง ถ้ามันรู้ว่าพี่เป็นคนขโมยพระขรรค์เงินไป พี่ก็ไม่รอด”
“พระขรรค์อะไร ฉันไม่รู้เรื่อง”
เดชโมโห “ปากแข็งแบบนี้ อย่าไปเสียเวลาถามเลย” เดชชักมีดหมอออกมา “มันต้องแล่เนื้อทีละชิ้นจนกว่าจะยอมพูด หรือจะใช้คาถาบิดไส้ ให้ตายทีละน้อย อย่างทรมาน ดี อาจารย์”
อภิศักดิ์มองทุกคนเลิ่กลั่ก กลัว
สุดาดวงนั่งหลับด้วยความอ่อนเพลียอยู่ที่โซฟา จู่ๆ ก็สะดุ้งขึ้น “อุ้ย! อุ้ยลูกแม่”
แก้วรีบเข้ามาหา “คุณผู้หญิงฝันร้ายเหรอคะ”
“ฉันเห็นอุ้ย.. นี่คุณผู้ชายพาอุ้ยกลับมารึยัง”
แก้วกับสว่างต่างส่ายหัว หน้าเครียด สุดาดวงแทบจะร้องไห้ รีบลุกออกไปหน้าบ้าน
สว่างตามไป “คุณผู้หญิงจะไปไหนครับ”
“ฉันจะไปตามหาอุ้ยเอง”
แก้วกับสว่างตามมาทันรีบห้าม “คุณผู้หญิงนอนพักอีกหน่อยดีกว่านะครับ เดี๋ยวคุณผู้ชายก็คงพาคุณอุ้ยกลับมาแล้ว”
“ใช่ค่ะ อย่าฝืนเลยนะคะ จะเจ็บป่วยไปอีกคน”
“ไม่ ถ้าวันนี้ฉันยังไม่ได้เห็นหน้าอุ้ย ฉันตายซะดีกว่า”
จู่ๆ นัยน์เนตรก็เดินเข้าบ้านมา “สวัสดีค่ะคุณน้า เนตรมาหาคุณยายค่ะ”
แก้วแปลกใจ “คุณเนตรเข้ามาได้ยังไง”