บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 7 หน้า 2
วรินทร์นึกถึงสนทรรศน์ด้วยความน้อยใจ “เชิญพี่หาคำตอบไปเถอะ แต่อุ้ยได้คำตอบแล้ว” วรินทร์เอาสร้อยพระขรรค์เงินใส่กล่องเครื่องประดับ เก็บในลิ้นชัก แล้วออกจากห้องไป
วรินทร์กำลังป้อนข้าวต้มให้แม่ทาน สุดาดวงนั่งพิงหัวเตียง ท่าทางอ่อนเพลีย ทานได้ไม่กี่คำก็หยุด ดื่มน้ำ
“อิ่มแล้วเหรอคะ คุณแม่เพิ่งทานไปนิดเดียวเอง”
“แม่ไม่ค่อยหิวหรอก อืม..นี่คุณพ่อไปทำงานแล้วเหรอ” วรินทร์อ้ำอึ้ง สุดาดวงหันไปหารังสรรค์กับรัชโรจน์ที่ยืนอยู่ไม่ห่าง แต่ไม่มีใครตอบอะไร แก้วเข้ามาเก็บถาดข้าวต้ม “แก้ว เมื่อคืนคุณผู้ชายกลับมารึเปล่า” แก้วก็ไม่รู้จะตอบยังไง “บอกฉันมาตามตรงนะแก้ว”
“คุณแม่อยากรู้จริงๆเหรอครับ ผมบอกให้ก็ได้ คุณพ่อเค้า..”
แต่รัชโรจน์ดึงไว้ ก่อนที่รังสรรค์จะโพล่งอะไรออกมา “คุณพ่อไปออฟฟิศตั้งแต่เช้าแล้วล่ะครับ พอรู้ว่าคุณแม่ป่วยก็เลยไม่อยากให้ปลุก คุณแม่ไม่ต้องห่วง หรอกนะครับ ทานยาแล้วนอนพักดีกว่า ไม่งั้นพวกผมคงต้องพาคุณแม่ไปโรงพยาบาล”
“แม่ไม่ได้เป็นอะไร แค่เพลียๆ”
“งั้นคุณแม่ก็ต้องทานยา แล้วนอนพักนะคะ จะได้หายไว ๆ”
สุดาดวงรับยามาทาน วรินทร์พยุงให้แม่ลงนอน ห่มผ้าให้ ลูกทั้งสามต่างสบตากัน สงสารแม่
วรินทร์ รังสรรค์ รัชโรจน์ เดินคุยกันมาสีหน้าเครียด
“อุ้ยโทรหาคุณพ่อ จะบอกเรื่องที่คุณแม่ป่วย แต่คุณพ่อปิดเครื่อง”
รังสรรค์หงุดหงิด “คุณแม่เค้ารู้ความจริงอยู่แล้ว แค่ไม่ยอมรับ ไม่รู้จะหลอกตัวเองไปถึงไหน”
รัชโรจน์อธิบาย “ท่านคงทำใจไม่ได้ ยิ่งล้มป่วยแบบนี้ อย่าให้มีอะไรมากระทบกระเทือนจิตใจมากไปกว่านี้เลย” เขาบอกน้องสาว “เดี๋ยวพี่ไปส่งอุ้ยก่อน”
“วันนี้อุ้ยไม่ไปเรียนดีกว่าค่ะ อุ้ยเป็นห่วงคุณแม่อยากอยู่ดูแลท่าน”
“ก็ดี แต่วันนี้พี่มีนัดคอมเม้นท์งานลูกศิษย์ เสร็จแล้วจะรีบกลับมา”
วรินทร์รับคำ รัชโรจน์ขึ้นรถ ขับออกไป
“อุ้ยสงสารคุณแม่ มันต้องมีทางออกสิ”
“แล้วเราจะทำอะไรได้ คุณพ่อหลงผู้หญิงคนนั้นขนาดนั้น คุณแม่ก็อ่อนแอเกินไป”
ทันใดเสียงแก้วกับสว่างเถียงกันก็ดังแว่วมา
“นี่แสดงว่าพี่สว่างรู้นานแล้วเหรอว่าคุณผู้ชายเค้ามีคนอื่นน่ะ”
“ตอนนั้นพี่ก็ไม่แน่ใจหรอกว่าใช่รึเปล่า”
สองพี่น้องหันมองหน้ากัน
วรินทร์แอบดู เห็นแก้วกำลังคาดคั้นสว่าง
“แต่.. แต่คุณผู้ชายให้พี่ไปส่งที่คอนโดนั้นบ่อยๆ “
“แล้วทำไมไม่บอก พี่จงใจช่วยปิดบังให้คุณผู้ชายใช่มั้ย ผู้ชายก็อย่างนี้ เข้าข้างพวกเดียวกัน”
“พี่ไม่ได้ตั้งใจปิด ก็พี่ไม่รู้จะทำยังไง เค้าเป็นเจ้านาย แล้วเมื่อเช้า พี่ยังเห็นผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่กับคุณผู้ชายด้วย”
“อะไรนะ โห กล้ามากนะเนี่ย อย่างงี้มันเหยียบจมูกกันชัดๆแล้วทำไมพี่ไม่บอก”
วรินทร์กับรังสรรค์รีบตรงเข้าไปหา สว่างกับแก้วต่างตกใจ