บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 19 หน้า 6
“โปรดฟังอีกครั้งค่ะ ไม่ใช่ฝีมือแก้วแน่นอน ร้อยเปอร์เซ็นต์”
สุดาดวงกับโอฬารมองชื่นชม “สุยังกังวลอยู่เลยค่ะ ไม่เห็นมีใครมาติดต่อขอจัดสถานที่เลย”
“ผมว่าคงจะเป็นฝีมือพวกออร์กาไนซ์ของคุณป้า มืออาชีพจริงๆยังกับเนรมิตได้”
“แล้วนี่เค้าอยู่ไหนกันล่ะแก้ว เอาน้ำเอาท่าให้กินไปบ้างรึยัง”
“ไม่เห็นใครเลยค่ะคุณผู้หญิง ตื่นมาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว”
รัชโรจน์กับวรินทร์ยืนอยู่ ได้ยินทุกอย่าง สองคนมองหน้ากัน รู้ว่าจะต้องเป็นฝีมือวรนาฏแน่ มีไลน์เข้าที่เครื่องรัชโรจน์
รัชโรจน์ดูไลน์ วรินทร์ตามมา “พวกนั้นติดต่อมาเหรอคะ”
“ดาวเวียงถูกจับได้ ตอนนี้ถูกทำลายวิญญาณไปแล้ว”
“ถ้าอย่างงั้นเราก็ไม่มีทางรู้ว่าพระขรรค์อยู่ที่ไหนสิคะ”
“พวกนั้นกำลังพยายามหากันอยู่ เราต้องถ่วงเวลาทางนี้ไว้ให้นานที่สุด”
สนทรรศน์ หนานจรวย เดช เดินเครียดกัน
เดชบ่น “อยู่แค่ปลายจมูกดันหาไม่พบ ถ้ารู้เร็วกว่านี้ เมื่อวานที่มาก็ต้องเจอแล้ว เฮ้อ....”
สนทรรศน์หยุดเดิน “อาจารย์ปู่ครับ ผมอาจจะดูรั้นจนเกินไป แต่...”
“แต่อะไร”
“ผมรู้สึกว่าพระขรรค์ยังอยู่ ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะครับ”
“ไอ้หนุ่มเอ้ย” สนทรรศน์กับเดชหันไป เห็นสัปเหร่ออีกคนเข้ามา “พวกคุณใช่ไหม ที่จะมารับศพไร้ญาติ”
สนทรรศน์กับเดชมองกัน งงๆ
ลุงสัปเหร่อเดินนำพวกสนทรรศน์เข้ามาหน้าศาลา ชี้ไปเห็นพระรูปหนึ่งยืนหันหลังอยู่ที่โลง“พระรูปนี้แหละ ท่านมาขอไว้ ไม่ให้เผา บอกฉันว่าเดี๋ยวญาติๆจะมารับ” สัปเหร่อพูดจบก็เดินออกไป
สนทรรศน์มองพระ คุ้นๆ “รึว่า...” มหาเถรหันหน้ามามอง ยิ้มเมตตาให้ สนทรรศน์ เดช อึ้ง “ท่านมหาเถร!”
สนทรรศน์ เดช หนานจรวยรีบก้มลงกราบ สนทรรศน์เงยหน้าขึ้น มหาเถรไม่อยู่แล้ว เขารีบวิ่งปรี่ไปที่โลงในศาลา
ฝาโลงถูกเดชเปิดออก สนทรรศน์ เดช เธียร หนานจรวย ยืนล้อมอยู่ ในโลงเป็นร่างศพไร้ญาติที่เหลือแต่กระดูก
เดชผิดหวัง “เฮ้ย”
หนานจรวยเตือน “พวกเอ็งค้นดูให้ดี”
เดชเอื้อมมือลงไปค้นในโลงพลิกโครงกระดูกขึ้น สนทรรศน์มองลุ้น เป็นศพอภิศักดิ์นอนอยู่
เดชตื่นเต้น “อาจารย์ อสูรมันซ่อนศพไอ้อภิศักดิ์ไว้ในโลงศพไร้ญาติจริงๆ”