รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 7

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 7
Entertainment Report_1
2 พฤศจิกายน 2560 ( 11:46 )
3M
บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 7
15 หน้า

ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ กีรตี ชนา บทโทรทัศน์  ชลนภัสส์ จันทรังษี จีรนุช ณ น่าน

ห้องนอนตองริ้ว เจ้านางตองริ้วยิ้มเศร้าบอกหลาวเปิง

“ตองริ้วจะพยายามไม่คิดมาก พี่หลาวเปิงไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”

หลาวเปิงยิ้มอย่างสบายใจได้บ้าง เจ้านางตองริ้วนึกขึ้นได้จึงเปิดลิ้นชักโต๊ะตรงหัวเตียง หยิบนาฬิกาพกสายสร้อยเงินส่งให้หลาวเปิง “ช่างซ่อมนาฬิกาของพี่หลาวเปิงเสร็จหลายวันแล้ว แต่ตองริ้วลืมคืนให้”

“พี่คงไขลานตึงเกินไปจนลานขาด หลาวเปิงรับนาฬิกาพกจากเจ้านางตองริ้วมา เทียบกับนาฬิกาพกที่เขาห้อยคออยู่ เห็นนาฬิกาทั้งสองเรือนเหมือนกันมาก

“พี่หลาวเปิงรักนาฬิกาสองเรือนนี้มากนะคะ เห็นพกติดตัวตลอดเวลา”

“มันเป็นของขวัญวันเกิดชิ้นสุดท้ายที่เจ้าพ่อเมืองบุญมอบให้พี่”

“พี่เรืองระยับขอหนึ่งเรือนก็ไม่ยอมให้ หรือจะเก็บไว้ให้ใคร ?”

หลาวเปิงมองนาฬิกาพกอีกเรือนในมือ คิดถึงคนเขารอคอยจะมอบให้

 

แพรนวลยืนอยู่ริมหน้าต่าง แอบมองเขตต์เดินคอตกตามสุนัยไปที่รถ สีหน้าแพรนวลแฝงความรู้สึกผิดอยู่บ้าง

เขตต์กำลังจะก้าวขึ้นรถ แต่กลับหันหลังเดินตรงไปยังประตูรั้วบ้านอีกครั้ง แพรนวลกำลังจะหันหลังกลับไปที่เตียง เขตต์ตะโกนดังเข้ามา “แพร... ผมขอโทษ!!” แพรนวลชะงัก หันกลับไปแอบดูเขตต์ตรงริมหน้าต่าง

เขตต์ยืนเกาะประตูรั้วหน้าบ้าน ตะโกนเสียงดัง

“ผมรู้ว่าแพรอยู่ในบ้าน  พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่... ผมจะมาทุกวันจนกว่าแพรจะให้อภัย”

แพรนวลเมินหน้าไปทางอื่น ไม่อยากรับฟังคำพูดของเขตต์

“คุณคือลมหายใจของผมนะแพร!”

แพรนวลอึ้งไป ภาพวันคืนอันหวานชื่นย้อนคืนกลับมาในความทรงจำของเธออย่างรวดเร็ว

เขตต์อุ้มแพรนวลในชุดแต่งงานวางลงบนเตียง แพรนวลชนแก้วไวน์ดื่มฉลองการแต่งงานกับเขตต์ เขตต์โอบกอดแพรนวลคลอเคลีย สายตาหวานซึ้งอยู่ในห้วงของความรัก คลอไปตามเพลงแห่งความรักของเขาและเธอ

“เธอคือลมหายใจเธอคือทุกอย่าง จะรักเธอไม่มีวันจางจากใจ

ก็เพราะเธอคือลมหายใจเธอคือทุกสิ่ง ให้ทิ้งอะไรก็ยอมทุกอย่างจากนี้ใจฉันจะมีแต่เธอ”

แพรนวลตื่นจากภาพในความคิด ได้ยินเสียงรถของสุนัยแล่นออกไป แพรนวลมองตามรถ น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว


15 หน้า