รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 7 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 7 หน้า 3
Entertainment Report_1
2 พฤศจิกายน 2560 ( 11:46 )
3M
บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 7
15 หน้า

ขบวนสู่หอคำ มียามรักษาการณ์ถือปืนเรียงรายไปทั้งสองข้างทาง ทุกคนเดินผ่านแพรนวลราวกับไม่เห็นแพรนวลอยู่ตรงนั้น เจ้าเมืองบุญหันไปกระซิบบอกเจ้าบัวสวรรค์ที่เดินตามหลัง

“แตรวงบรรเลงช้าเหมือนกับเล่นเพลงแห่ศพ”

เมื่อเจ้าเมืองบุญเดินไปถึงเชิงบันไดอิฐซึ่งสว่างไปด้วยแสงไฟฟ้าจากชุดไม้สนและแสงจันทร์คืนวันเพ็ญ ชายชุดดำติดเคราดำก้าวพรวดออกมาจากหลังต้นไม้ข้างลูกกรงบันไดอิฐทางขวา ระหว่างทหารรักษาการณ์สองคนกำลังยกมือทำวันทยาวุธ ชายชุดดำยืนประจันหน้าเจ้าเมืองบุญ ในมือถือปืนพกสองกระบอกยิงเจ้าเมืองบุญทันที เปรี้ยง.. เปรี้ยง..  เจ้าเมืองบุญยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง พยายามเอาไม้เท้าที่ถือยันพยุงตัวไว้ แล้วก็เซล้มคว่ำไป

เจ้านางทั้งสามส่งเสียงร้องด้วยความตื่นตระหนก ชายชุดดำวิ่งหนีไป แต่ทหารรักษาการณ์มัวแต่มั่นอยู่กับท่าวันทยาวุธ บรรดาข้าราชการกรูเข้ามาช่วยประคองเจ้าเมืองบุญ เลือดสีแดงเข้มซึมออกมาเต็มเสื้อ

เจ้าบัวสวรรค์ร้องไห้ “โธ่.. เจ้าพี่  เจ้าพี่ของน้อง”

 

ห้องนอนหลาวเปิง แพรนวลลืมตาพรึ่บ สะดุ้งตื่นจากฝัน  กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากดอกลั่นทมบนโต๊ะข้างตัวเตียงลอยมาสัมผัสลมหายใจ แพรนวลนอนทบทวนความฝันเมื่อครู่ ยังคงตื่นเต้นกับภาพเหตุการณ์ในฝัน ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วเห็นผ้าคลุมไหล่ถูกฉีกจนขาดกองอยู่ปลายเตียง แพรนวลเอื้อมมือไปหยิบผ้าคลุมไหล่ที่ขาดหลุดลุ่ยมาดูด้วยความแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้านางเรืองระยับเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเข้าไปหาตัวแพรนวลในนั้นแต่ไม่เจอ  แพรนวลตกใจ “เจ้านางเรืองระยับ ?”

เจ้านางเรืองระยับเห็นแพรนวล ปรี่เข้ามากระชากตัวแพรนวลลุกขึ้น “หายไปไหนมา”

แพรนวลพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการจับกุมของเจ้านางเรืองระยับ “ปล่อยฉันนะคะ”

เจ้านางเรืองระยับล็อกตัวแพรนวลไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย “หล่อนเป็นสายลับให้ใคร”

“เจ้านางพูดเรื่องอะไร” เจ้านางเรืองระยับจ้องแพรนวลอย่างมีอำนาจเหนือกว่า

“หล่อนหลอกทุกคนในหอคำได้ แต่หลอกฉันไม่ได้”

 

เจ้านางตองริ้วเดินออกมาส่งหลาวเปิงหน้าห้อง ได้ยินเสียงดังเอะอะดังมาจากอีกฟากหนึ่งของตึก

“ลากตัวออกไป!”

“ปล่อยฉัน!” เจ้านางตองริ้วจำได้ “เสียงคุณแพรนวลนี่คะ”

หลาวเปิงรีบเดินไปตามต้นเสียง โดยมีเจ้านางตองริ้วตามไปด้วย

 

“หน้าห้องนอนหลาวเปิง แพรนวลพยายามดิ้นรนขัดขืน ขณะถูกเจ้านางเรืองระยับและทองเพ็งช่วยกันกระชาก


15 หน้า