บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 7 หน้า 4
ลากตัวเธอออกมาจากห้อง หลาวเปิงกับเจ้านางตองริ้วปรี่เข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี
“ปล่อยแม่หญิงแพรนวลเดี๋ยวนี้” เจ้านางเรืองระยับประชดหลาวเปิงด้วยการผลักแพรนวลล้มลงอย่างแรง
“โอ๊ย !!”
“คุณแพรนวล” เจ้านางตองริ้วถลาเข้าไปช่วยประคองแพรนวลด้วยความตกใจ
“ทำไมต้องรุนแรงกันด้วย” หลาวเปิงไม่พอใจ เจ้านางเรืองระยับเชิดใส่อย่างหยิ่งทระนง
“แพรนวลไม่อยู่ในห้องคุณ ทองเพ็งกับทหารเป็นพยานให้ฉันได้”
ทองเพ็งยืนยัน “ทองเพ็งเฝ้าหน้าห้องตลอดเวลา ไม่เห็นใครเข้าออกห้องนั้นนอกจากเจ้านางเรืองระยับค่ะ”
แพรนวลหน้าซีดเผือด คราวนี้ไม่รู้จะแก้ตัวได้ยังไง หลาวเปิงโกรธ
“เจ้านางให้คนงัดห้องผมโดยไม่ขออนุญาตจากผม ?”
“เพื่อพิสูจน์ว่าแพรนวลโกหก” หลาวเปิงโกรธมาก แต่พยายามระงับอารมณ์อย่างที่สุด
เจ้านางเรืองระยับชี้หน้าแพรนวล กดดันหลาวเปิง “คุณต้องลงโทษผู้หญิงคนนี้”
“ข้อหาอะไรคะ ?”
“แค่นี้ยังดูไม่ออกเหรอ ว่าแพรนวลไม่ได้มาดี”
แพรนวลลุกขึ้นโดยมีเจ้านางตองริ้วช่วยประคอง ตอบโต้เจ้านางเรืองระยับอย่างไม่ยอมแพ้
“ฉันยอมติดคุก.. ถ้าเจ้านางเรืองระยับมีหลักฐานว่าฉันคิดร้ายต่อเมืองเวียงขิน”
“หล่อนได้นอนคุกสมใจอยากแน่”
สีหน้าและน้ำเสียงเจ้านางเรืองระยับดูมีอำนาจและเอาจริง หลาวเปิงจึงคิดหาทางช่วยแพรนวลทางอ้อม
“ผมจะสอบปากคำแม่หญิงแพรนวลด้วยตัวเอง”
เจ้านางเรืองระยับจะไม่ยอม แต่ถูกหลาวเปิงพูดเสียงเข้ม จริงจัง
“เจ้าอาแสงฉายมอบหน้าที่ให้ผมดูแลหอคำเวลาท่านไม่อยู่ ถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ผมต้องเป็นคนรับผิดชอบ”
เจ้านางเรืองระยับคัดค้านไม่ได้ เจ็บใจมาก
ห้องพักในโรงแรมเชียงราย เขตต์นั่งตรงโซฟารับแขกอย่างสุดเซ็ง ขณะคุยโทรศัพท์กับภาค
“ผมรู้ว่าแพรอยู่ในบ้าน แต่ไม่อยากกดดันให้แพรเครียด ก็เลยมาพักโรงแรมที่ทำงานครับ”
ในรถภาค ภาคกำลังขับรถ คุยกับเขตต์ผ่านสมอลทอล์ก
“ใช้ความรักและความจริงใจเอาชนะใจแพรให้ได้นะเขตต์ แต่อย่าคาดคั้นให้แพรอึดอัดจนหนีแกไปอีก”
เขตต์รับคำภาคอย่างว่าง่าย “ผมจะทำตามคำแนะนำของพี่ภาค เพราะผมกลัวจะเสียแพรไปจริง ๆ”