รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 5

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 5
Entertainment Report_1
29 ตุลาคม 2560 ( 06:00 )
3M
บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 5
14 หน้า

ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ กีรตี ชนา บทโทรทัศน์  ชลนภัสส์ จันทรังษี จีรนุช ณ น่าน

ที่ปักกลด ในป่า แพรนวล ป้าคำแดง แหลมทอง ก้มลงกราบพระธุดงค์ที่นั่งสงบด้วยกิริยาอาการสำรวม

น่าเลื่อมใส หลังถวายผลไม้และน้ำปานะเสร็จแล้ว

“อิฉันอยากจะขอน้ำมนต์หรือเครื่องรางของขลังไปปัดเป่าอาถรรพ์ที่บ้านค่ะ”

“ความกลัวเกิดจากความคิด... อาตมาไม่มีอะไรให้นอกจากธรรมะ”

แหลมทองหัวเราะขำคำแดงคิก ๆ จนคำแดงดุตาเขียว จึงแสร้งสงบเสงี่ยมได้

แพรนวลพนมมือ “หลวงพ่อพอจะรู้เรื่องราวของเมืองเวียงขินสมัยสงครามโลกครั้งที่สองมั้ยคะ”

“โยมอยากได้คำตอบที่ทำให้เกิดทุกข์หรือทำให้พ้นทุกข์ล่ะ”

พระธุดงค์มองแพรนวลและชุดที่ใส่ ราวกับมีญาณพิเศษล่วงรู้ความคิดในใจ ภายใต้กิริยาอาการที่นิ่งสงบ

แพรนวลงุนงงกับปริศนาธรรมของพระธุดงค์รูปนี้เป็นอย่างมาก

“กฎของธรรมชาติคือทุกสิ่งต้องเปลี่ยนแปลง อดีตเกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว ไม่มีอะไรแก้ไขได้”

แพรนวลสงสัย “หมายความว่ายังไงคะ”

“กรรมมีเหตุเกิดและมีความดับเมื่อถึงเวลา.. วาสนาก็เช่นกัน”

แพรนวลจะถามพระธุดงค์ต่อ แต่พระธุดงค์หลับตาเริ่มเข้าฌานสมาธิแล้ว แพรนวลจึงไม่กล้ารบกวน  คำแดงสงสัยว่าแพรนวลกับพระธุดงค์พูดเรื่องอะไรกัน

 

หน้าบ้านเชียงราย คำแดงช่วยพยุงแขนแพรนวลที่เดินกะเผลกเล็กน้อย กำลังเข้าบ้าน อาการบาดเจ็บที่หัวเข่าของแพรนวลเริ่มดีขึ้นแล้ว “พักนี้คุณแพรสนใจเมืองเวียงขินมากนะคะ”

แหลมทองชะงักงัน ท่าทางมีพิรุธเหมือนรู้อะไรบางอย่าง แพรนวลกลัวแหลมทองถูกคำแดงจับได้  รีบตอบ

“แพรอยากไปเที่ยวเมืองเวียงขินค่ะ”  แพรนวลนึกอะไรบางอย่างอออก

ตอนแพรนวลกับคำเอ้ยช่วยกันใช้สำลีซับเลือดที่ข้อศอกซ้ายให้คำแดงและใส่ยาทาแผล

แพรนวลจำได้ จึงมองหารอยแผลเป็นที่ข้อศอกซ้ายของป้าคำแดง เห็นรอยแผลเป็นจาง ๆ ไม่ใหญ่มากที่ข้อศอกซ้ายของคำแดง “ป้าคำแดงหกล้มจนเป็นรอยแผลเป็นเลย”

คำแดงแปลกใจ “คุณแพรรู้ได้ยังไงคะว่าป้าหกล้ม ?”


14 หน้า