บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 16 หน้า 5
จันสมสงสัย “แมงป่องเข้ามาในห้องคุณแพรนวลได้ยังไงคะ”
“ห้องของจายหลาวเปิงต่างหาก” ทองเพ็งหันไปเห็นสายตาดุของหลาวเปิง รีบสงบปากสงบคำ
“อสรพิษชอบซ่อนตัวในที่มืด มันอาจจะติดมากับเสื้อผ้าหรือดอกไม้ที่ประดับในห้อง”
“ตองริ้วจะกำชับให้นางในหอทุกคนรอบคอบกว่านี้”
“ก็ดี” เจ้านางเรืองระยับพยักหน้าบอกทองเพ็ง จะหันหลังเดินออกจากห้อง
“เจ้านางเรืองระยับ” เจ้านางเรืองระยับชะงัก หมุนตัวกลับมาหาแพรนวลด้วยความแปลกใจ
“ไม่เอาชุดไปด้วยเหรอคะ” แพรนวลตั้งใจทักเรื่องชุด เพราะอยากเห็นปฏิกิริยาตอบกลับของอีกฝ่าย เจ้านางเรืองระยับปรายตามองชุดผ้าไหมแพรสีแดงที่จันสมเอาขึ้นมาพับวางไว้บนโต๊ะข้างห้องอย่างเดิม แล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจ ทองเพ็งรีบตามเจ้านายไปติด ๆ แพรนวลนึกหวั่นใจ...หรือแมงป่องในห้องจะเป็นฝีมือของเจ้านางเรืองระยับ
ทางเดินชั้นบนหอคำ ทองเพ็งบอกเจ้านางเรืองระยับอย่างหวั่นวิตก “คุณแพรนวลสงสัยเจ้านาง”
“มันจะทำอะไรฉันได้” เจ้านางเรืองระยับสะบัดเสียงใส่อย่างไม่สะทกสะท้าน
“ตอนแรกก็อยากให้แพรนวลตาย แต่มาคิดดูอีกที... ให้มันตายทั้งเป็นดีกว่า”
“แล้วเตียงอาถรรพ์นั่นล่ะคะ”
“เมืองเวียงขินและจายหลาวเปิงเป็นของฉันเมื่อไหร่... ฉันจะเผาเตียงหลังนั้นให้วอด”
สายตาเจ้านางเรืองระยับอำมหิต
ห้องนอนหลาวเปิง เจ้านางตองริ้วมองชุดผ้าไหมแพรสีแดงด้วยสายตารังเกียจ
“ตองริ้วจะให้จันสมเอาชุดกับปิ่นปักผมของอูซอไปทิ้ง
“อย่านะคะ”
ซานแปงเปรย “ของอัปมงคล เก็บไว้ก็มีแต่เรื่องไม่ดี”
แพรนวลถือถุงกระดาษใบใหญ่ที่ใส่เสื้อชุดแดงของเจ้านางตองริ้ว จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความกระวนกระวายจากคำบอกเล่าของป้าเพ็ญสุข “พ่อเคยเล่าให้ป้าฟังว่า เจ้านางที่ใส่เสื้อชุดนี้ถูกชิงตัวกลางพิธีแต่งงานในเวียงขิน ผู้ชายคนหนึ่งถูกยิงตาย ผู้ชายอีกคนหนีไปได้”
แพรนวลนึกถึงคำบอกเล่าของป้าเพ็ญสุขขึ้นมาได้
“ถ้าเจ้านางตองริ้วไม่ใส่ชุดของอูซอก็คงไม่เกิดเรื่องร้าย”
“เพราะอะไรครับ ?” แพรนวลอึกอัก “พราะเป็นของอัปมงคลอย่างที่คุณซานแปงบอกไงคะ”