บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 13 หน้า 4
เขตต์ทำหน้าสงสัย อยากรู้ว่านาตยาต้องการอะไร
“นาตจะอยู่ในห้องทั้งวัน แต่คุณเขตต์ต้องพานาตออกไปเที่ยวกลางคืน”
เขตต์เครียด เพราะการต่อรองของนาตยามันยากสำหรับเขาตอนนี้ “นาตก็รู้ว่าผมไม่ค่อยว่าง”
“อยากได้อะไรนาตก็ทำให้ แบ่งเวลาให้นาตสักนิดไม่ได้เหรอคะ”
นาตยาเสียงเครือ น้ำตาคลอด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เขตต์หนักใจ
โถงบ้านที่เชียงราย คำแดงและแหลมทองช่วยแพรนวลเอาหนังสือเก่ามากมายในลังกระดาษจากห้องเก็บของออกมาปัดฝุ่นและจัดเรียงไว้ในตู้หนังสืออย่างเป็นระเบียบ
“ตอนสามีป้ายังมีชีวิตอยู่ ไปทำงานก่อสร้างที่ไหนก็ได้เมียที่นั่น”
“เจ้าชู้มากเลยนะคะ”
“ป้าทะเลาะกับสามีทุกวัน แต่สุดท้ายก็ปลง”
“สามีป้าโชคดีที่ได้ภรรยาอย่างป้า”
“ป้าเลือกแต่งงานกับเขาแล้ว เขาจะเป็นยังไงก็ต้องร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันไปจนตาย”
“ลุงคงตายอย่างมีความสุขเพราะหมดทุกข์จากป้า... เอเมน”
คำแดงยื่นมือไปคว้าหมับเข้าที่ใบหูของแหลมทอง แล้วบิดด้วยความหมั่นไส้ แหลมทองหลบไม่ทัน
“โอ๊ย... หูจะฉีกแล้วป้า”
“สมควร ปากบอนดีนัก”
“แหลมผิดไปแล้ว... ยกโทษให้แหลมด้วยน้า รักกัน ๆ”
แหลมทองกอดคำแดงอ้อน ๆ คำแดงมองค้อน ยังเคืองไม่หาย แพรนวลฟังเรื่องราวของคำแดง นึกสะท้อนใจถึงชีวิตคู่ของตนที่ยังหาทางออกไม่ได้ เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น แหลมทองกับคำแดงมองกันว่าใครจะลุกไปรับโทรศัพท์ “ฉันรับเอง”
ล็อบบี้โรงแรม ภาคคุยโทรศัพท์กับแพรนวลด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ออกมากินข้าวเที่ยงด้วยกันนะแพร เดี๋ยวพวกพี่จะนั่งรถตู้ของโรงแรมไปรับ”
ภาครอฟังคำตอบจากปลายสายของแพรนวล เขตต์ลุ้นอยากรู้คำตอบด้วย จนภาคกดวางสายและหันมาบอกทุกคน “แพรจะให้แม่บ้านทำอาหารเลี้ยงต้อนรับพวกเราที่บ้าน”
เขตต์ผิดหวังเล็กน้อย “นึกแล้วว่าคงไม่ยอมออกไปไหน แพรทำตัวแปลก ๆ ตั้งแต่มาเชียงราย... อยู่ติดบ้าน ชอบใส่ชุดพื้นเมือง หวงเตียงโบราณ”
ธีรภพทวน “เตียงโบราณ ?”