บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 14 หน้า 5

ในป่าอีกด้าน แพรนวลหยุดเดินเสียดื้อ ๆ จนทำให้อูซอและทหารของเขาต้องหยุดชะงักไปด้วย

“ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”

ทหารอูซอมองกันเลิกลั่ก ก่อนจะหันมามองอองเฮียนอย่างขอความเห็น อูซอพยักหน้าอนุญาต อองเฮียนจึงพาตัวแพรนวลไปยังพุ่มไม้ทึบข้างทาง อองเฮียนปรับโทนเสียงขู่ ไม่ให้แพรนวลจำได้ “อย่าคิดหนี”

“ถ้าอยากให้ฉันตาย...ก็คงฆ่าแต่แรกแล้ว” แพรนวลข่มความหวาดกลัวตอบโต้อองเฮียน

อองเฮียนดันตัวแพรนวลให้เดินเข้าไปด้านหลังพุ่มไม้ แล้วยืนหันหลังรอ

หลังพุ่มไม้ แพรนวลหันรีหันขวางมองหาทางหนี แพรนวลเห็นป่ากว้างใหญ่ล้อมรอบเธอไปหมด แพรนวลมองไปรอบๆ เหมือนต้องการหาทางรอดให้กับตัวเอง

อูซอเดินไปถามอองเฮียนอย่างหงุดหงิด “ยังไม่ออกมาอีกเหรอ?”

เสียงเหยียบใบไม้กรอบแกรบดังมาจากด้านหลังพุ่มไม้ อูซอกับอองเฮียนหันขวับไปเห็นแพรนวลวิ่งหลบไปอีกทาง  อูซอ อองเฮียน และทหารอูซอรีบวิ่งตามแพรนวลไป

หอพระบนหอคำ เจ้านางเรืองระยับถือพานใส่พวงมาลัยถวายพระ พาเจ้านางตองริ้วเข้ามานั่งพับเพียบต่อหน้าพระพุทธรูปมากมายในหอพระชั้นบนสุดของหอคำ  เจ้านางเรืองระยับกับเจ้านางตองริ้วหันมาสบตากันแล้วจึงพนมมืออธิษฐาน “ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองแพรนวล”

แพรนวลวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต เห็นอูซอ อองเฮียน ทหารอูซอตามไล่ล่าแพรนวลมาติด ๆ

เจ้านางเรืองระยับกับเจ้านางตองริ้ววางพวงมาลัยไว้บนตักพระพุทธรูปร่วมกัน

“ขอให้แพรนวลแคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง”

แพรนวลวิ่งหน้าตาตื่นมา ไม่ทันระวัง...จึงสะดุดรากไม้ล้มลง “โอ๊ย!”

เจ้านางเรืองระยับกับเจ้านางตองริ้วก้มลงกราบพระสามครั้ง ก่อนทั้งสองจะเงยหน้าขึ้นมองพระพุทธรูปตรงหน้า เฝ้าภาวนาให้สิ่งที่อธิษฐานเป็นจริง

ในป่าใกล้น้ำตก แพรนวลเจ็บข้อเท้าแต่ยังกระเสือกกระสนลุกขึ้นเพื่อจะหนี แล้วก็เสียหลักล้มลงอีกครั้ง อูซอวิ่งนำทุกคนเข้ามา ก่อนจะกระชากปืนเล็งมายังแพรนวลด้วยแววตาดุดัน เหี้ยมมาก แพรนวลตกใจกลัวมาก