บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 20 หน้า 5
“ฉันเคาะประตูตั้งนาน แต่ยายแพรไม่ยอมเปิด” คำแดงสั่งแหลม “ไปเอากุญแจสำรองห้องคุณแพรมา”
แหลมทองยืนละล้าละลัง ไม่รู้จะขัดขวางปราณีได้ยังไง
“เร็วสิไอ้แหลม”
“ด่วนจี๋บีทีเอสจ๋าเลยครับ” แหลมทองวิ่งออกไป ปราณีมองประตูห้องที่ปิดเงียบ ร้อนใจมาก
ห้องนอนหลาวเปิง ทองเพ็งห่มผ้าให้แพรนวลที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงเหมือนคนนอนหลับ ไม่รู้สึกตัว เจ้านางเรืองระยับกำนาฬิกาพกไว้ในมือ มองแพรนวลอย่างมีอำนาจเหนือกว่า
“ยานอนหลับจะทำให้แกเป็นเจ้าหญิงนิทราตลอดกาล”
“แล้วเตียงผีสิงนี่ล่ะคะ”
“เตียงเลือกนายใช่ไหม... ฮึ ๆ ไม่เลือกฉัน ก็จงเป็นเถ้าถ่านไปพร้อมกับเจ้าของเตียงเถอะ”
เจ้านางเรืองระยับพยักหน้าสั่งให้ทองเพ็งจัดการ ทองเพ็งเอากล่องไม้ขีดไฟที่ซ่อนอยู่ตรงชายพกออกมา เดินเข้าไปใกล้เตียงอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ทองเพ็งหยิบก้านไม้ขีดไฟออกมาจุดไฟที่ข้างกล่อง กำลังจะโยนก้านไม้ขีดติดไฟไปบนเตียง จู่ ๆ ก็เกิดพายุลมแรงภายในห้อง ทำให้ไฟที่ก้านไม้ขีดดับลง ข้าวของในห้องหลาวเปิงปลิวกระจัดกระจาย จนเจ้านางเรืองระยับกับทองเพ็งต้องยกมือขึ้นบังลมเข้าตาและคอยหลบข้าวของที่ปลิวเข้าใส่พวกเธอ
“ลมมาจากไหน ?”
ทองเพ็งเสียงสั่นกลัว “เตียง...”
เจ้านางเรืองระยับหันขวับไปตามเสียงทองเพ็ง เห็นลวดลายสลักตรงหัวเตียงหมุนเหมือนสายน้ำวน พร้อมเสียงร้องโหยหวนระคนเสียงลมหวีดหวิวน่าขนลุกดังก้องกังวานภายในห้อง “ช่วยด้วย... ช่วยด้วย...”
“ผะ...ผีหลอก !!” ทองเพ็งตกใจ เจ้านางเรืองระยับตกใจกลัวมาก
หน้าห้องนอนหลาวเปิง เจ้านางเรืองระยับกับทองเพ็งวิ่งกระเจิงออกมาจากห้องหลาวเปิงด้วยความหวาดผวาและตกใจกลัวสุดขีด “กรี๊ด...........”
ทองเพ็งจะวิ่งลงไปชั้นล่าง เจ้านางเรืองระยับมีสตินึกขึ้นได้ รีบดึงตัวทองเพ็งมาปิดปากหมับ “เงียบ”
ทองเพ็งตัวสั่นงันงก “แต่เตียงนั่น...”
“อยากให้คนรู้เหรอว่าเราเข้าไปทำอะไรในห้องหลาวเปิง”
เจ้านางเรืองระยับออกคำสั่ง แม้จะรู้สึกกลัวเตียงอาถรรพ์พอ ๆ กับทองเพ็ง
“ห้ามบอกเรื่องเตียงกับคนอื่นเด็ดขาด”
ทองเพ็งพยักหน้ารับคำ หวาดกลัวเจ้านางเรืองระยับไม่น้อยไปกว่าเตียงอาถรรพ์