บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 10 หน้า 3
กลับไปแต่งงานกับผมที่พุกาม แล้วผมจะยกย่องให้เจ้านางเป็นมหาเทวี”
เจ้านางตองริ้วถอยกรูดด้วยความกลัวจนหลังชนฝาผนัง แต่ยังไม่ยอมแพ้
“ฉันจะแต่งงานกับพี่ซานแปง.. หัวใจฉันเป็นของพี่ซานแปงคนเดียว”
“ให้เกียรติสู่ขอตามประเพณีแล้วไม่รับ ผมคงต้องใช้กำลัง” อูซอกระชากตัวเจ้านางตองริ้วเข้ามาหาตัว แต่เจ้านางตองริ้วสะบัดตัวหนี และคว้าข้าวของรอบตัวเขวี้ยงเข้าใส่อูซอ “อย่าเข้ามานะ”
ในหอคำ เจ้านางจามรีร้อนรนกังวลใจ เป็นห่วงเจ้านางตองริ้วไม่ต่างจากแพรนวลและจันสม
“ตองริ้วไม่น่าออกไปหาอูซอเลย”
“เจ้านางตองริ้วไม่อยากให้อูซอทำร้ายใครอีก”
“รู้สึกผิดจนพาตัวเองไปเจออันตรายเนี่ยนะ” เจ้านางจามรีทอดถอนใจ วิตกกังวล
แพรนวลพนมมือขึ้น อธิษฐานเสียงแผ่วเบา แต่ทำให้เจ้านางจามรีพอได้ยิน
“ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้ทุกคนปลอดภัย ขอให้ช่วยเจ้านางตองริ้วกลับมาได้ด้วยเถิด”
เจ้านางจามรีลอบมองแพรนวลอย่างพิจารณา
ที่พักส่วนตัวของอูซอ อูซอคว้าตัวเจ้านางตองริ้วแต่พลาดไปคว้ากระชากแขนเสื้อเจ้านางตองริ้วจนขาด
“ว้าย” จังหวะที่เจ้านางตองริ้วตกใจ อูซอจึงรวบตัวเจ้านางตองริ้วมากอดไว้ แต่เจ้านางตองริ้วยังขัดขืน ทั้งทุบทั้งผลักอูซอออกไป “ปล่อยฉัน”
“ไม่ต้องกลัว... ผมจะถนอมเจ้านางอย่างดี”
“ไม่ !”
อูซอดันตัวเจ้านางตองริ้วให้นอนลงบนที่นอน กดล็อกแขนและคร่อมบนตัวเจ้านางตองริ้ว เจ้านางตองริ้วพยายามดิ้นรนขัดขืนสุดกำลังแต่ก็แพ้แรงอูซอ กลัวมาก “อย่าทำอะไรฉัน”
อูซอยิ้มหื่น โน้มหน้าเข้าหาเจ้านางตองริ้วอย่างหื่นกระหาย “อย่า........”
อูซอซุกไซ้ใบหน้าลงที่ซอกคอเจ้านางตองริ้ว จากที่เจ้านางตองริ้วพยายามขัดขืน ก็ค่อย ๆ นิ่งลงจนตัวเกร็งแข็งทื่อ อูซอรับรู้ได้ถึงความผิดปกตินั้นจึงหยุดและเงยหน้าขึ้นมาดู เจ้านางตองริ้วน้ำตาไหลพราก ร้องไห้แต่ไม่สะอื้น นิ่งและทระนง “ยอมดี ๆ แต่แรกก็ไม่เจ็บตัว”
“ถ้าฉันถูกหยามเกียรติและศักดิ์ศรี.. ฉันจะฆ่าตัวตาย” อูซออึ้งในความใจเด็ดของเจ้านางตองริ้ว
เปรี้ยง !! รับเสียงปืนดังขึ้นมาจากข้างนอกจนอูซอถึงกับสะดุ้ง