รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 11 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 11 หน้า 3
Entertainment Report_1
6 พฤศจิกายน 2560 ( 12:08 )
3M
บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 11
16 หน้า

นาตยาเจ็บลึก เปลี่ยนเรื่องด้วยการเลื่อนมือไปแตะแก้มเขตต์อย่างพิจารณา

“คุณเขตต์ดูซูบไป” นาตยาเป็นห่วง “ทำงานหนักหรือพักผ่อนไม่พอคะ”

เขตต์รีบดึงมือนาตยาลงเพราะกลัวคนเห็น “อย่าทำแบบนี้”

“ขอโทษค่ะ  นาตเป็นห่วงคุณมากจนลืมตัว นาตยาเสียงสั่นเครือด้วยความน้อยใจ น้ำตาคลอ

เขตต์ลำบากใจ สงสารนาตยาแต่ก็แอบเครียด เพราะกลัวแพรนวลรู้เรื่องนาตยาจนไม่ยอมให้อภัย

 

โถงบ้านที่เชียงราย แพรนวลอยู่ในชุดไทเขินของเจ้านางตองริ้ว เรือนผมมัดเป็นมุ่นมวยงดงามราวกับสตรีในภาพถ่ายโบราณ กำชับแหลมทอง “พรุ่งนี้ปลุกฉันแปดโมงเช้าเหมือนเดิมนะแหลม

“เพิ่งจะบ่ายสองโมง คุณแพรจะนอนแล้วเหรอครับ ?” สีหน้าของแหลมทองทั้งกังวลและห่วงใย

“ถึงจะมีผมคอยปลุก แต่ถ้าคุณแพรอยู่เวียงขินเกินเจ็ดวันเจ็ดคืนเหมือนคุณกิ่งแก้ว...”

แพรนวลเอื้อมมือไปจับบ่าแหลมทองอย่างปลอบใจ

“ฉันต้องหาทางช่วยไม่ให้คน ๆ หนึ่งถูกยิงในพิธีแต่งงานที่เวียงขิน”

“ใครครับ ?”

“ตอนนี้ยังไม่รู้”

“เมื่อเช้าคุณเขตต์ถามผมว่าทำไมคุณแพรชอบใส่ชุดพื้นเมืองแปลก ๆ”

“แหลมตอบว่าไง ?”

“ผมบอกว่าคุณแพรอยากแต่งตัวให้เข้ากับบรรยากาศทางเหนือครับ”

“ฉลาดสมกับที่ฉันไว้ใจ” แพรนวลดึงแก้มแหลมทองเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู แต่สีหน้าแหลมทองกลับเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของแพรนวลมากกว่า

 

ห้องนอนแพรนวล แพรนวลนอนมองดอกลั่นทมบนหมอนหัวนอน สีหน้าเต็มไปด้วยความความสุข เพราะกำลังจะย้อนกาลเวลากลับไปสู่เมืองเวียงขินในอดีตอีกครั้ง แพรนวลมองดอกลั่นทมที่เริ่มพร่ามัวจนกลายเป็นสีขาวหมุนวนพร้อมเสียงลมหวีดหวิว หมุนเร็วขึ้น... เสียงลมดังขึ้น... เหมือนกระแสลมที่พัดพาดอกลั่นทมหลุดจากขั้ว ล่องลอยพลิ้วพลัดเข้าไปสู่ความมืดของห้วงนิทรา

 

ห้องนอนหลาวเปิง ใบหน้าแพรนวลสะลึมสะลือตื่นเมื่อได้กลิ่นหอมรวยรินของดอกลั่นทมในความมืด แพรนวลพึมพำเหมือนคนละเมอ “ดอกลั่นทมหอมจัง” แพรนวลพลิกร่างกายที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มอันอบอุ่นคลุมร่างไวแค่เอว รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างบนเตียงนั้น แพรนวลลืมตาขึ้น พบว่านอนซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของหลาวเปิง ใบหน้าที่หลับใหลของหลาวเปิงใกล้ชิดกับใบหน้าแพรนวลมากจนน่าอาย “ฝันอีกแล้วเหรอ ?”


16 หน้า