รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 22 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 22 หน้า 2
Entertainment Report_1
12 พฤศจิกายน 2560 ( 16:14 )
3M
บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 22
14 หน้า

ห้องนอนหลาวเปิง แพรนวลใช้มือแตะหน้าหลาวเปิงที่นอนหนุนหมอนอ่อนนุ่มเบา ๆ เพื่อเรียกให้ได้สติ ไม่นานนักหลาวเปิงก็สะลึมสะลือลืมตาขึ้น  แพรนวลจึงโล่งอก

“ผมปวดหัว”

“ตรงไหนคะ” แพรนวลสังเกตอาการปวดหัวของหลาวเปิงด้วยความเป็นห่วง หลาวเปิงจับมือแพรนวลมาวางทาบทับตรงหน้าอกข้างซ้ายของเขา “ปวดหัว...ใจ” หลาวเปิงอ้อน “ตอนเฝ้ารอแม่หญิงอย่างทรมาน”

“เจ้าเล่ห์” หลาวเปิงผุดลุกขึ้น “แม่หญิงได้ยินไหม !”

แพรนวลเผลอตื่นตูมไปด้วย “ได้ยินอะไรคะ”

“เสียงหัวใจของผมมันตะโกนบอกแม่หญิงว่าคิดถึง”

“บ้า!” แพรนวลทั้งเขินทั้งหมั่นไส้ คว้าหมอนมาตีหลาวเปิง หลาวเปิงหลบและแย่งหมอนกันไปมา เล่นเอาเถิดเจ้าล่อกับแพรนวลอยู่บนเตียงสักพัก ก่อนหลาวเปิงจะกระชากหมอนออก รวบตัวแพรนวลล้มลงไปนอนบนเตียงด้วยกัน แพรนวลล้มลงนอนทับตัวหลาวเปิง ใบหน้าทั้งสองแนบชิด ใกล้กัน สบสายตากันเคลิบเคลิ้มชั่วขณะยาวนาน  “ผู้หญิงไทยทุกคนสวยเหมือนแม่หญิงหรือเปล่า ?”

“แพรสวยที่สุดในหัวใจคุณ” หลาวเปิงโน้มหน้าจะจูบแพรนวล แพรนวลยกมือขึ้นป้องปากหลาวเปิงไว้ “อย่าค่ะ”

ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ หลาวเปิงใช้ริมฝีปากของเขาดันมือแพรนวลจนไปจูบปากของเธอ จูบผ่านมือ ความนุ่มนวล ลึกซึ้ง อ่อนหวานของริมฝีปากหลาวเปิง ทำให้แพรนวลไม่อาจหยุดยั้งต้านทานกระแสแห่งอารมณ์ได้อีกต่อไป

มือแพรนวลค่อย ๆ เลื่อนลง จนริมฝีปากของหลาวเปิงสามารถประทับสัมผัสริมฝีปากของแพรนวลสุดดื่มด่ำฉ่ำชื่นใจ

 

ลานลั่นทม แพรนวลนั่งลงข้างหลาวเปิง มองกิ่งลั่นทมในกระถางที่หลาวเปิงปักชำ

“ผมไม่รู้จะไปตามหาแม่หญิงที่ไหน จึงมานั่งรอแม่หญิงตรงที่ที่เราพบกันครั้งแรก”

แพรนวลตื่นเต้น “คุณปลูกต้นลั่นทมเองเหรอคะ”“ปลูกต้นรัก... เป็นความรักที่มั่นคงของเรา” แพรนวลสบตาหลาวเปิงด้วยความปลาบปลื้ม ตื้นตันใจ

“แม่หญิงแน่ใจแล้วใช่ไหมที่จะอยู่กับผม”“คุณจะเป็นรักเดียวและรักสุดท้ายของแพรค่ะหลาวเปิง” หลาวเปิงเอานาฬิกาพกสายสร้อยเงินของแพรนวลออกมาจากกระเป๋าเสื้อ บรรจงสวมคอกลับคืนให้แพรนวลอย่างเดิม

“เจ้านางเรืองระยับเจอนาฬิกาแม่หญิงตกตรงหน้าห้อง ผมซ่อมสายสร้อยที่ขาดให้แล้วอย่าทำหายอีกนะ”

แพรนวลมองนาฬิกาพกของเธอ สีหน้านิ่งคาดเดาความคิดยาก


14 หน้า