รีเซต

บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 5 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 5 หน้า 5
14 มีนาคม 2558 ( 22:06 )
357.9K
หัวใจปฐพี ตอนที่ 5
12 หน้า

หัวค่ำ ที่สนามฝึกซ้อมด้านหลังของบ้านเดวิด เรนใส่เสื้อกล้ามกางเกงวอร์มโหนบาร์ ยกตัวหลายสิบครั้งไม่หยุด เหงื่อแตกเต็มหน้ากล้ามเนื้อเหนื่อยล้าจนไม่ไหวแล้ว แต่ฝืนไม่หยุด  ฮึดสู้จะยกตัวขึ้นอีกให้ได้ แววตาขอเรนมีแต่ความปวดร้าว  เมื่อนึกถึงอดีตในวัยเด็ก 
 
เรนในวัยเด็กใส่ชุดเทควันโดยืนอยู่มุมหนึ่งในบ้านมองไปเห็นเดวิดกำลังยืนชื่นชมเอวาที่ซ้อมเปียโนอยู่  เรนแอบมองด้วยแววตาละห้อย
“เก่งมากลูก Dad ไม่เคยฟังเปียโนที่ไหนเพราะขนาดนี้มาก่อนเลย”  
เอวาหันไปยิ้มให้เดวิดแล้วก็เล่นเปียโนต่อ  
เรนเดินเข้ามาหาเพราะอยากเล่นเปียโนเหมือนเอวา เดวิดหันมาเห็นพอดี “มาทำอะไร ทำไมไม่ไปซ้อมต่อ”
เรนอึกอัก “เรนอยากเรียนเปียโนเหมือนเอวาบ้างค่ะ”
“สอบสายดำให้ผ่านก่อนแล้วค่อยมาว่ากัน ไปซ้อมต่อได้แล้ว”
เอวาที่ยังเด็กอยู่ไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไรก็ก้มหน้าซ้อมเปียโนต่อ   
เรนหน้าเศร้ารับคำอย่างจ๋อยๆ “ค่ะ”
เดวิดหันไปสนใจฟังเอวาเล่นเปียโนต่อ เรนหน้าเศร้าๆ เดินคอตกกลับออกไป
 
เรนทั้งเตะทั้งต่อยกระสอบทรายแบบไม่หยุด พร้อมร้องไห้ไปด้วยเมื่อนึกถึงคำพูดของเดวิดตอนที่ชมเอวาและหันมาดุเรน
เรนทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อย ก่อนจะปล่อยโฮออกมาจากความอัดอั้น  
อาร์มเดินผ่านมาพอดีเห็นเรนนั่งร้องไห้อยู่ก็รีบเดินมาหาด้วยความเป็นห่วง “ร้องไห้ทำไม”
“พี่อาร์ม เรนไม่อยากซ้อมแล้ว เรนอยากเล่นเปียโนเหมือน เอวา ทำไม Dad ต้องบังคับเรนด้วย” เรนสะอึกสะอื้น
อาร์มลำบากใจที่จะตอบ ได้แต่ถอนหายใจแล้วก็ดึงตัวเรนมากอดไว้ “Dad อยากให้เรนฝึกหนักๆ เพราะอยากให้เรนป้องกันตัวเองได้ เป็นผู้หญิงแต่ต่อสู้ได้มันเท่จะตายไป” เรนผละจากอ้อมกอดอาร์ม  มองหน้าและคิดตาม  อาร์มยิ้มให้กำลังใจเรนก่อนที่จะปลอบต่อ “ไม่มีเรน พี่ก็ต้องซ้อมคนเดียว เหงาตายเลย เรนไม่สงสารพี่เหรอ”  
เรนพยักหน้ารับ อาร์มยิ้มก่อนทึ่จะถามขึ้น “ซ้อมต่อไหวมั้ย”
เรนยิ้มให้อาร์มพร้อมกำหมัดแน่นเพื่อเรียกพลังใจให้กับตนเอง หญิงสาวต้องจำใจกล้ำกลืนฝืนทน ทำสิ่งที่ตนไม่ชอบ
เรนจมอยู่กับความฝังใจในอดีตพร้อมกับความเจ็บปวดกล้ามเนื้อ หมดแรงจนร่วงตกลงมาจากบาร์โหน เรนรู้สึกเจ็บและหมดใจ  ทิ้งตัวนอนแผ่ ไม่อยากจะลุก  ทันใดนั้นก็มีมือหนึ่งยื่นเข้ามาจะช่วยพยุงให้ลุกขึ้นมา  
เรนเหลือบตามองพบว่าเป็นอาร์ม “พี่อาร์ม”
“หมดแรงแล้วเหรอ” เรนจับมืออาร์มให้ช่วยดึงตนขึ้นยืน “ขยันซ้อมจริงๆนะ”


12 หน้า