บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 20 หน้า 3

ประตูห้องนอนเรนถูกเปิดพรวดเข้ามาอย่างรวดเร็ว เรนรีบล็อกห้องแล้วเดินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกอย่างร้อนใจ เรนรอสัญญาณเรียกซักพักพสุก็รับสาย

“คุณรีบพามะยมหนีออกจากภูสรวงเดี๋ยวนี้เลย”

พสุกำลังขับรถอยู่ “ใจเย็นก่อนคุณ คุณพูดเรื่องอะไรเนี่ย”

ภูริชที่นั่งอยู่ข้างๆ หันมองอย่างสงสัยว่าใครโทรมา 

เรนเดินว้าวุ่นอยู่ในห้อง “คุณอย่าเพิ่งถามมาก ทำตามที่ฉันบอกก่อนเถอะ”

“ผมออกมาแล้วจะให้ผมกลับไปทำไม คุณบอกผมมาเลยดีกว่าว่ามีเรื่องอะไร” พสุจอดรถข้างทาง

เรนอึดอัด “พ่อฉันสั่งให้คนไปฆ่ามะยม เค้าเพิ่งรู้ว่ามะยมเป็นคนที่รอดตายจากเหตุการณ์คราวที่แล้ว”

พสุคิ้วขมวดกับคำตอบของเรน “แล้วผมจะเชื่อได้ยังไงว่ามันไม่ใช่แผนการของพ่อคุณอีก”

เรนนิ่งอึ้งกับคำถามของพสุทำเอาพูดไม่ออก

ตุลย์ขับรถไปตามทาง  ตุลย์มองกระจกส่องหลังมีถังน้ำมันวางอยู่ สีหน้าแววตาตุลย์ในตอนนี้เต็มไปด้วยความเหี้ยมพร้อมจะไปฆ่ามะยม

เรนกระวนกระวายใจอยู่ที่เตียงนึกถึงคำพูดของพสุที่เพิ่งได้คุยกัน

“คราวที่แล้วผมเกือบตายเพราะคำพูดของคุณคราวนี้จะให้ผมเชื่อคุณง่ายๆ อีกเหรอะ” 

เรนคิดว่าพสุต้องไม่เชื่อตนแน่ๆ เลยตัดสินใจรีบออกจากห้องไปเพื่อช่วยมะยม

มะยมนั่งเหม่อๆ อยู่ที่แคร่หน้าบ้าน  ตุลย์ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้จนมาหยุดยืนที่ด้านหลังของมะยม  ไม้ในมือของตุลย์ถูกเงื้อขึ้น  

มะยมถูกตุลย์ตีสลบล้มลงบนแคร่  ตุลย์มองซ้ายมองขวาแล้วอุ้มมะยมเดินหายเข้าไปในบ้าน  

ตุลย์ค่อยๆ ราดน้ำมันรอบๆ บ้านมะยมจนทั่ว ตุลย์จุดไฟแช็คในมือแล้วโยนลงไปที่น้ำมันที่ราดอยู่บนพื้น  ไฟลุกลามไล่ไปตามทางที่ตุลย์ราดน้ำมันไว้จนไปติดที่ตัวบ้านของมะยม  ตุลย์ยืนมองอย่างพอใจก่อนจะเดินแยกไป  ไฟค่อยๆ ลุกลามทั่วบ้านของมะยม

ชาวบ้านยืนมุงกันเต็มไปหมดจนไม่เห็นซากบ้านของมะยม เห็นแค่ควันที่บางๆ ที่ยังเหลืออยู่ ชาวบ้านยืนวิจารณ์กันอยู่ด้วยสีหน้าเครียด

เรนวิ่งอย่างเหนื่อยหอบมาหยุดอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ แล้วก็มองอย่างตกใจที่มาช่วยมะยมไม่ทัน  เรนวิ่งปาดน้ำตาเสียใจที่ช่วยมะยมไว้ไม่ได้ เรนมายืนหมดแรงพิงต้นไม้ไม่ห่างจากบ้าน มะยมที่ถูกไฟไหม้นัก  

เรนหันหน้ากลับมาก็เจอว่าพสุเดินด้วยสีหน้านิ่งๆ ตรงมาหาตน