รีเซต

บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 2 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 2 หน้า 4
10 มีนาคม 2558 ( 00:13 )
357.9K
หัวใจปฐพี ตอนที่ 2
13 หน้า

เอวาตกใจยืนชะงักทำตามคำสั่งของภูริช  พสุกับภูริชรีบวิ่งตามเรนไปอย่างเร็ว เอวายืนมองตามสีหน้ากลัวๆ จ๋อยๆ

ไม่มีใครสังเกตว่าสร้อยหนังถักของเรน หล่นอยู่ที่มุมพื้นห่างออกไป

 

เรนวิ่งหนีอย่างเร็วมาจนถึงระเบียงโรงแรมที่เป็นทางตัน เรนมองลงไปด้านล่างให้เห็นว่าสูงพอกระโดดได้ แต่ก็อันตรายเกินไป เรนมองซ้ายมองขวาพยายามหาทางหนี 

พสุกับภูริชตามมาจนใกล้แล้วก็หยุดยืน ภูริชชะเง้อมองลงไปที่ด้านล่างที่เรนมองอยู่เห็นว่าสูงเอาการอยู่ “ทางตันแล้วยังไงก็หนีไม่พ้น”

“ใครส่งคุณมา” พสุจ้องหน้า พยายามจดจำใบหน้า เรนไม่ตอบแต่กระชับมีดในมือมั่น พสุนึกอะไรบางอย่างออกถามเรนออกไป “คุณขัดขวางไม่ให้ผมตามชายชุดขาวไป คุณเป็นคนของนายใหญ่ใช่มั้ย”

เรนอึ้ง ไม่พูด ไม่ตอบ  แต่ทันใดนั้นเอง เสียงแตรรถมอเตอร์ไซด์ดังมาจากด้านล่าง พสุกับภูริชเอี้ยวตัวไปมอง พอหันกลับมาก็ตกใจเพราะเห็นว่าเรนปีนไปนอกระเบียงแล้วก็กระโดดลงไปอย่างบ้าระห่ำ  

พสุกับภูริชรีบวิ่งไปถึงจุดที่เรนกระโดดลงไป ทั้งคู่เห็นเรนขึ้นมอเตอร์ไซด์ของตุลย์ หนีออกไปอย่างรวดเร็ว พสุกับภูริชได้แต่มองด้วยความเจ็บใจ

 

พสุกับภูริชเดินกลับมาตามทาง ยังเห็นเอวายืนรออยู่ที่เดิม ภูริชร้องทัก “อ้าว  ยังอยู่อีกเหรอะคุณ”

เอวาตกใจถามเป็นชุด “ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันคะ เกิดอะไรขึ้นแล้วคนพวกนั้นเป็นใคร”

ภูริชพูดขัด “นี่ใช่เวลามาถามมั้ย ช่วยพาพี่ชายผมไปทำแผลก่อนเถอะ”

“ค่ะ ค่ะ  งั้นตามฉันมาทางนี้เลยค่ะ” เอวาเดินนำ ภูริชเดินตาม มีพสุรั้งท้าย  

จังหวะนั้นพสุเหลือบไปเห็นสร้อยหนังถักหล่นอยู่ที่พื้น พสุเดินไปเก็บขึ้นมาดูด้วยความสงสัย เก็บใส่กระเป๋า แล้วเดินตามเอวากับภูริชไป

 

ในห้องรักษาความปลอดภัย ภาคินยืนหน้าเครียด ใช้ความคิด ในขณะที่ทิชายืนกอดอกหน้ามุ่ย เหวี่ยงใส่เจ้าหน้าที่โรงแรม “ถ้ามีกล้องวงจรปิดแล้วมันใช้ไม่ได้ ก็ถอดมันทิ้งเลยดีกว่ามั้ยคะ”

เจ้าหน้าที่โรงแรมถึงกับทำหน้าไม่ถูก 

ภาคินหันไปทำหน้าดุใส่ทิชา “ทิ ใจเย็น”

เจ้าหน้าที่ทำหน้างงๆ “ผมก็งงเหมือนกันครับ ไปเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียว กลับมาข้อมูลมันหายหมดเลย” 

ภาคินบอกทิชา “พวกมันคงไหวตัวทัน”

ทิชากับภาคินมองหน้ากันสีหน้าเต็มไปด้วยความเสียดาย เพราะมาช้าไปนิดเดียว คนร้ายลบข้อมูลไปหมดแล้ว

 

ที่สวนสาธารณะที่ไม่มีคน เรนถือหน้ากากไว้ในมือ ยกมือขึ้นสางผม โดยมีตุลย์ยืนอยู่ใกล้ๆ

“ขอบคุณคุณเรนที่มาช่วยไว้นะครับ ไม่งั้นพวกมันคงเห็นหน้าผมแล้ว”

เรนส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอก แล้วเรื่องกล้องวงจรปิดที่โรงแรม จัดการเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย” 


13 หน้า